Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 14 czerwca 2005 r., sygn. I SA/Gl 1696/04

Dnia 14 czerwca 2005 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący : Sędzia NSA Ewa Madej, Sędzia NSA : Przemysław Dumana (sprawozdawca), Sędzia WSA : Krzysztof Winiarski, Protokolant : Agnieszka Drewniak, po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2005 roku sprawy ze skargi J. O. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] roku nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] roku, nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w K., działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (Dz.U. nr 137, poz. 926 z późniejszymi zmianami), utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w B. z dnia [...] roku, nr [...], którą organ ten określił J. O. wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1998 rok w kwocie 25.625,70 złotych.

W uzasadnieniu decyzji Dyrektor Izby Skarbowej w pierwszej kolejności przedstawił zasadnicze elementy ustalonego w sprawie stanu faktycznego. W tych ramach przypomniał, że w wyniku przeprowadzonej kontroli organ podatkowy pierwszej instancji nie uznał za koszty uzyskania przychodów wydatków z tytułu prowadzonej przez J. O. działalności gospodarczej ([...] - "A") w kwocie 7.155,19 złotych. Ponadto organ podatkowy stwierdził bezpodstawne odliczenie od dochodu podatnika kwoty renty w wysokości 21.000,00 złotych.

Organ podatkowy pierwszej instancji, po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego określił J. O. wysokość należnego podatku wspomnianą wyżej decyzją z dnia [...] roku uznając, że zawarta przez podatnika w dniu [...] 1998 roku umowa leasingu miała na celu obejście przepisów podatkowych poprzez zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów, w okresie krótszym od okresu ekonomicznego zużycia rzeczy, całej wartości środka trwałego objętego tą umową (samochód marki "[...]). Faktycznym celem powyższej umowy była sprzedaż podatnikowi przedmiotu leasingu, nie zaś czasowe odpłatne korzystanie przez leasingobiorcę z określonego składnika majątku leasingodawcy, co jest istotą i cechą charakterystyczną stosunku zachodzącego między leasingobiorcą a leasingodawcą. Natomiast zawarte w dniu [...] 1998 roku umowy pomiędzy J. O. (rentodawca) a J. O. i M. J. (rentobiorcy) nie były umowami renty, o których mowa w art. 903 i nast. Kodeksu cywilnego.