Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 5 maja 2005 r., sygn. I SA/Wr 2042/03

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Henryka Łysikowska, Sędzia NSA Halina Betta (sprawozdawca), Asesor WSA Marta Semiczek, Protokolant Aleksandra Dobosiewicz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 maja 2005r. sprawy ze skargi H.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej podatek od nieruchomości za 2000 rok I. uchyla zaskarżoną decyzję II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. na rzecz skarżącej kwotę 10 (dziesięć) złotych kosztów postępowania sądowego

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze we W. utrzymało w mocy własną decyzję z dnia [...] nr [...] odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji wymiarowej w podatku od nieruchomości za 2000r. (decyzja z dnia [...] nr ewid. [...] Prezydenta Miasta W.). W uzasadnieniu tejże decyzji Kolegium stwierdziło, że wbrew oczekiwaniom podatnika nie wystąpiła przesłanka rażącego naruszenia prawa wymieniona w art. 247 § 1 pkt 3 ordynacji podatkowej stanowiąca konieczny warunek eliminacji z obrotu prawnego decyzji ostatecznej w trybie stwierdzenia nieważności decyzji. Wedle Kolegium z uwagi na nieprecyzyjny i budzący wątpliwości interpretacyjne art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. Nr 9 poz. 31 ze zm.) organ podatkowy ustalając podatek od przedmiotowej nieruchomości nie dopuścił się rażącego naruszenia prawa. Takie stanowisko znajdowało bowiem oparcie w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego. Jeżeli zaś chodzi o uchwałę NSA z dnia 25 czerwca 2001r. (FPK 4/00), to według Kolegium nie może ona skutkować stwierdzeniem nieważności decyzji mieszczącej się w ówczesnej interpretacji przepisu art. 2 ust. 1 pkt 3 wyżej wymienionej ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz dominującej wówczas linii orzecznictwa.