Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 5 maja 2005 r., sygn. I SA/Wr 2209/03

 

IS.A./Wr 2209/03 Wyrok W Imieniu Rzeczypospolitej Polskiej Dnia 5 maja 2005 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w następującym składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Henryka Łysikowska Sędziowie: Sędzia NSA Halina Betta Asesor WSA Marta Semiczek ( sprawozdawca) Protokolant: Aleksandra Dobosiewicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 maja 2005roku sprawy ze skargi Z. O. na decyzję Izby Skarbowej we W. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku akcyzowym za okres od maja 1998 r do kwietnia 2002 r; oddala skargę.

Uzasadnienie

I S.A./Wr 2209/03

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Izba Skarbowa we W. utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w T. odmawiającą zwrotu nadpłaty w podatku akcyzowym za okres od maja 1998 r do kwietnia 2002r.

Podatnik wniósł o stwierdzenie nadpłaty w podatku akcyzowym, zapłaconym od sprzedaży auto- gazu powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego stwierdzający niekonstytucyjność § 16 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 5 stycznia 1998r. w sprawie podatku akcyzowego

( Dz.U. nr 2 poz 3).

Urząd Skarbowy odmówił stwierdzenia nadpłaty.

W odwołaniu od decyzji podatnik powołał się na zdanie odrębne do pkt 6 uzasadnienia wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 marca 2002r. sygn. akt P 7/00.

Izba Skarbowa, rozpatrując odwołanie ustaliła, że podatnik był od 1998 podatnikiem podatku akcyzowego na podstawie § 16 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 5 stycznia 1998r. w sprawie podatku akcyzowego, a w latach następnych, na podstawie analogiczni brzmiących przepisów kolejnych rozporządzeń w tej sprawie.

Izba Skarbowa, powołała się na zadnie ostatnie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 marca 2002r. sygn. akt P 7/00, zgodnie z którym nie stwarza on "podstawy zwrotu podatku uiszczonego na postawie tego przepisu." Wywodziła, że Trybunał Konstytucyjny, stwierdzając w pkt 6 uzasadnienia, że ekonomicznie podatek akcyzowy płaci konsument - nabywca towaru akcyzowego- w cenie tegoż towaru skonstatował, że zwrot nienależnie zapłaconego podatku akcyzowego na rzecz podatnika do prowadziłby do sytuacji nie do zaakceptowania tak prawnego jak i moralnego punktu widzeniu. W istocie oznaczałby bowiem niczym nieusprawiedliwione przysporzenie ze strony Skarbu Państwa na rzecz osoby która nie poniosła ekonomicznego ciężaru podatku akcyzowego. Zwrot podatku akcyzowego na rzecz osoby, która go tylko formalnie a nie faktycznie zapłaciła prowadziłby do bezpodstawnego wzbogacenia tej osoby. Wskazała także, na ostateczny i powszechnie obowiązujący charakter orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego oraz na przepis art. 190 ust. 1 Konstytucji nadający moc wiążącą całemu orzeczeniu Trybunału Konstytucyjnego i nie różnicujący tej mocy w odniesieniu do poszczególnych składników treści orzeczenia.