Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 25 maja 2005 r., sygn. I SA/Wr 2140/03

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA - Halina Betta Sędziowie: Sędzia WSA - Katarzyna Radom Asesor WSA - Dagmara Dominik (sprawozdawca) Protokolant: Katarzyna Motyl po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 maja 2005r. sprawy ze skargi L. W. i W. W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania w sprawie wymiaru podatku od nieruchomości za 2002 r.: I. uchyla zaskarżone postanowienie; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. na rzecz strony skarżącej kwotę 10 zł (słownie: dziesięciu złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Przedmiotem zaskarżenia jest postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania przez L. W. od decyzji Wójta Gminy L. K. z dnia [...] nr [...] w sprawie wymiaru podatku od nieruchomości za 2002 r. W uzasadnieniu postanowienia Kolegium wskazało, iż w myśl art. 223 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej odwołanie wnosi się w terminie 14 dni od daty doręczenia decyzji stronie. Decyzja Wójta Gminy L. K. doręczona została dnia [...], wobec czego 14-dniowy termin do wniesienia odwołania upłynął dnia [...]. Odwołanie zostało napisane dnia [...], a więc po upływie terminu do jego wniesienia. Zatem biorąc powyższe pod uwagę oraz fakt, iż strona nie złożyła wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania orzeczono o stwierdzeniu uchybienia terminu do wniesienia przedmiotowego odwołania.

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy we W. L. W. i W. W. wnieśli o stwierdzenie nieważności zaskarżonego postanowienia na podstawie art. 247 § l pkt l i pkt 3 Ordynacji podatkowej, zarzucając błędną ocenę, co do tożsamości odwołania oraz rażące naruszenie przepisów Ordynacji podatkowej tj. art. 13 § l pkt 3 w związku z art. 15 stwierdzając, że organ odwoławczy nie był właściwy rzeczowo, bowiem strony nie wniosły odwołania od decyzji wymiarowych, art. 122 - zasady prawdy obiektywnej, art. 127 - zasady dewolutywności, art. 228 § l pkt 2 w związku z art. 223 § 2 pkt l poprzez błędną ocenę stanu faktycznego, co do uchybienia terminowi do wniesienia odwołania oraz art. 233 Ordynacji podatkowej.