Wyrok WSA w Warszawie z dnia 30 maja 2005 r., sygn. III SA/Wa 2260/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Jarecka, Sędzia WSA Dariusz Dudra, Sędzia WSA Maria Grabowska (spr.), Protokolant Karolina Zawadzka, po rozpoznaniu w dniu 23 maja 2005 r. sprawy ze skargi R. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] września 2004 r. Nr [...] w przedmiocie określenia wysokości należnego zwrotu podatku dochodowego za 2000 rok 1. Uchyla zaskarżoną decyzję; 2. Stwierdza, że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu w całości; 3. Zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżącego kwotę 756,- zł (siedemset pięćdziesiąt sześć złotych, zero groszy) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego

Uzasadnienie

III SA/Wa 2260/04

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 16 września 2004 r. Dyrektor Izby Skarbowej w W. na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 220 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz.U. Nr 137, poz. 926, ze zm.) w związku z art. 9 ust. 1, 14 ust. 2 pkt 8, art. 22 ust. 1, art. 22 ust. 8 , art. 23 ust. 1 pkt 1 c, art. 27 a ust. 1 pkt 1 g ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( Dz.U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm. ), po rozpatrzeniu odwołania R. W. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z dnia [...] lutego 2003 r. w sprawie określenia wysokości należnego zwrotu podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 2000.

Organ odwoławczy podzielił stanowisko organu pierwszej instancji , że skarżący zaniżając przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej oraz zawyżając koszty uzyskania przychodów, zawyżył deklarowaną nadpłatę w zeznaniu podatkowym za rok 2000. W wyniku kontroli skarbowej stwierdzono, że R. W. nie zaewidencjonował w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, przychodu z nieodpłatnych świadczeń uzyskanych w związku z korzystaniem z telefonu komórkowego oraz samochodu osobowego należącego do P. D. Spółka z o.o. Zawyżył koszty uzyskania przychodów przez zaliczenie kosztów poniesionych na adaptację lokalu mieszkalnego, zakupionego w dniu [...] lipca 2000 r. na potrzeby działalności gospodarczej, który to lokal skarżący zaliczył tego dnia do środków trwałych. Ponadto organy podatkowe zakwestionowały zasadność zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, opłat związanych z utrzymaniem lokalu, odpisów amortyzacyjnych oraz wydatków dotyczących wyposażenia lokalu, uznając je za wydatki konsumpcyjne. Wskazały na nieprawidłowe odliczenie od podatku wydatków poniesionych na cele mieszkaniowe, podnosząc , iż zakupiony lokal został w całości przeznaczony na potrzeby działalności gospodarczej, a skarżący nie przedstawił tytułu prawnego do lokalu, którego dotyczyły faktury dokumentujące wydatki na cele mieszkaniowe. Organ odwoławczy zauważył , że w zaskarżonej decyzji nieprawidłowo został przywołany art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazał, że przepisem właściwym jest art. 14 ust. 2 pkt 8 przywołanej ustawy, z tym, że w ocenie organu uchybienie to nie skutkowało koniecznością uchylenia zaskarżonej decyzji.