Wyrok WSA w Warszawie z dnia 7 kwietnia 2005 r., sygn. VI SA/Wa 19/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Bosakirska Sędziowie WSA Zbigniew Rudnicki Asesor WSA Andrzej Czarnecki (spr.) Protokolant Apl. prok. Anna Młynarczyk - Zalewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 kwietnia 2005 r. sprawy ze skargi M.K. na decyzję Ministra Finansów z dnia [...] lutego 2002 r. Nr [...] w przedmiocie: odmowy wydania świadectwa kwalifikacyjnego uprawniającego do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych uchyla zaskarżoną decyzję

Uzasadnienie

Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 stycznia 2004 r. (sygn. akt 6 II S.A. 1280/02) oddalono skargę M.K. na decyzje Ministra Finansów z dnia [...] lutego 2002 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy wydania świadectwa kwalifikacyjnego uprawniającego do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Sąd Wojewódzki uznał, że skarżąca spełniając wymóg wykształcenia nie spełniła wymagania w zakresie praktyki. W ocenie Sądu należało podzielić stanowisko Ministra Finansów wyrażone w zaskarżonej decyzji, iż pojęcie "praktyka w księgowości" użyte w § 2 ust. 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 20 sierpnia 1998 r. w sprawie kwalifikacji i innych wymagań, których spełnienie uprawnia do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, organizacji i trybu działania Komisji Egzaminacyjnej powołanej dla sprawdzenia tych kwalifikacji oraz wzoru świadectwa stwierdzającego te kwalifikacje i wymagania (Dz. U. Nr 114, poz. 734 ze zm.), należy interpretować jako doświadczenie zdobyte dzięki działalności w księgowości. Sąd powołał się na definicje przytoczone przez organ administracji, mówiące o księgowości, a zawarte w encyklopediach, dochodzą do wniosku, iż "praktyką w księgowości" jest taki rodzaj zatrudnienia i wykonywania czynności w jednostce prowadzącej rachunkowość, który ma na celu odzwierciedlenie przebiegu poszczególnych procesów gospodarczych poprzez ewidencjonowanie w księgach rachunkowych w sposób ciągły, na podstawie odpowiednich dokumentów w porządku chronologicznym i systematycznym tych zjawisk gospodarczych, które mają wpływ na aktywa i pasywa, w tym na wynik finansowy jednostki, stosując odpowiednią formę i technikę ewidencjonowania operacji gospodarczych oraz odpowiednie zasady postępowania. W ocenie Sądu skarżąca nie spełniała powyższych wymogów praktyki.