Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 20 kwietnia 2005 r., sygn. I SA/Bd 135/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Adamczewska-Wasilewicz (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Izabela Najda-Ossowska, asesor sądowy Mirella Łent, Protokolant Daniel Łuczon, po rozpoznaniu w dniu 20 kwietnia 2005r. na rozprawie sprawy ze skargi "M." Spółka z o.o. w Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] 2004r. Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób pranych za 2001r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana w całości, 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w B. na rzecz skarżącej kwotę 3.900 (trzy tysiące dziewięćset) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] 2003r. nr [...] Izba Skarbowa w B. utrzymała w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B. z dnia [...] 2003r. nr [...] określającą "M." Spółka z o. o. w Z. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 2001r. w kwocie [...] zł. Organ podatkowy stwierdził zaniżenie należnego podatku o kwotę [...] zł będące wynikiem zawyżenia kosztów uzyskania przychodów o łączną kwotę [...] zł z tytułu wydatków o charakterze inwestycyjnym, dokonanych odpisów amortyzacyjnych dotyczących budynku niekompletnego i niezdatnego do używania, ujemnych różnic kursowych oraz zaniżenia przychodu o kwotę [...] zł z tytułu dodatnich różnic kursowych.

Od powyższej decyzji strona wniosła skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Bydgoszczy domagając się jej uchylenia. Zaskarżonej decyzji zarzuciła naruszenie ustawy z dnia 28 września 1991r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 1999 Nr 54 poz. 572 ze zm.) przez to, iż decyzja Urzędu Kontroli Skarbowej została wydana po upływie terminu ważności upoważnienia do przeprowadzenia kontroli skarbowej. Ponadto podniosła, że decyzja narusza ustawę z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137 poz. 926 ze zm.) przez wszczęcie i prowadzenie postępowania podatkowego, w tym wydanie decyzji podatkowej przez organ nie będący organem podatkowym, niezapewnienie stronie czynnego udziału w każdym stadium postępowania oraz niewyznaczenie siedmiodniowego terminu do wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego, brak wyczerpującego i wszechstronnego zebrania i rozpatrzenia materiału dowodowego, a także niewyjaśnienie wszystkich okoliczności faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia w sprawie. Strona zarzuciła także naruszenie ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54 poz. 654 ze zm.) przez nieuznanie za środek trwały budynku magazynowego i zakwestionowanie możliwości amortyzowania środka trwałego, nieuznanie za koszt uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środka trwałego lub alternatywnie nieuznanie za koszty uzyskania przychodów zakupu budynku magazynowego i kosztów prac wykonanych w tym budynku.