Wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 marca 2005 r., sygn. III SA/Wa 2120/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Krystyna Chustecka, Sędzia WSA Bożena Dziełak, Sędzia WSA Jakub Pinkowski (spr.), Protokolant Łukasz Duda, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 marca 2005 r. sprawy ze skargi M. w ... na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w ... z dnia ... września 2004 r. nr ... w przedmiocie określenia wysokości straty w podatku dochodowym od osób prawnych za 2000 rok oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia ... grudnia 2001r. nr ... Inspektor Kontroli Skarbowej z Urzędu Kontroli Skarbowej w ... określił M. z siedzibą w ..., dalej zwanej Spółką, stratę za rok 2000 w wysokości 15.629.514,12 złotych, tj. w wysokości niższej niż wykazana przez Spółkę w zeznaniu CIT-8 za ten rok o kwotę 1.251.108,47 złotych. Rozpatrując odwołanie od decyzji organu I instancji Izba Skarbowa w ... podzieliła jego pogląd, że Spółka bezzasadnie zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów stwierdzone protokołami kradzieży niedobory w środkach obrotowych w wysokości 1.254.481,58 złotych oraz darowizny w kwocie 37.207,38 złotych, a także dwukrotnie wyłączyła z tych kosztów kwotę 40.580,49 złotych z tytułu rezerwy na składkę na PFRON.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Spółka podniosła, iż obowiązujące w 2000 roku przepisy nie nakładały na podatnika obowiązku posiadania dokumentacji dotyczącej okoliczności powstania strat w środkach obrotowych spowodowanych kradzieżami. Nieuprawnione były zatem jej zdaniem twierdzenia organów podatkowych obu instancji, że "protokoły inwentaryzacyjne kradzieży" nie stanowiły wystarczającego udokumentowania strat w środkach obrotowych, gdyż w stanie prawnym obowiązującym w 2000 roku ustawodawca dopuścił możliwość uznania za koszty uzyskania przychodu strat w środkach obrotowych niezależnie od przyczyn ich powstania.

Zdaniem organu podatkowego II instancji brak protokołów policji nie pozwalał traktować stwierdzonych w wyniku inwentaryzacji niedoborów w środkach obrotowych jako strat powstałych w wyniku kradzieży, a na przyjęte rozstrzygnięcie nie mógł mieć wpływu fakt stosowania przez Spółkę różnych zabezpieczeń przeciwko kradzieżom, a także niewielka, w stosunku do osiągniętego obrotu, skala tego zjawiska. Izba Skarbowa w ... podkreśliła, iż zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.: dalej: updop) w brzmieniu obowiązującym w 2000 roku nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat w środkach obrotowych lub w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej odpisami amortyzacyjnymi. Zdaniem Izby, fakt iż w powyższym przepisie nie wymienia się, jak to było w latach wcześniejszych, przyczyn powstania strat w środkach obrotowych, nie może oznaczać, iż każda taka strata będzie uznana za koszt uzyskania przychodu bez względu na przyczynę jej powstania, a - co istotne w przedmiotowej sprawie - także sposób udokumentowania. Zgodnie bowiem z art. 9 ust. 1 updop podatnicy zobowiązani są również do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Sporządzone w ramach inwentaryzacji "protokoły inwentaryzacyjne kradzieży" wykazały wprawdzie występowanie braków, które następnie zostały przez Spółkę uznane za efekt kradzieży, lecz jednocześnie sam fakt kradzieży nie został zgłoszony organom ścigania.