Wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 stycznia 2005 r., sygn. III SA/Wa 595/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Krystyna Chustecka, asesor WSA Jolanta Sokołowska, asesor WSA Marta Katarzyna Waksmundzka-Karasińska (spr.), Protokolant Karolina Zawadzka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 stycznia 2005 r. sprawy ze skargi Przedsiębiorstwa Handlowo- Usługowego [...] Sp. z o. o. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] marca 2004 r. Nr [...] w przedmiocie określenia straty w podatku dochodowym od osób prawnych za 1999r. oddala skargę

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 16 grudnia 2002 r., sygn. akt III SA 2788/01 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu sprawy ze skargi Przedsiębiorstwa Handlowo - Usługowego [...] Sp. z o.o. na decyzję Izby Skarbowej w W. Ośrodek Zamiejscowy w P. z dnia [...] września 2001 r., Nr [...], w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych, uchylił zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że skarga była częściowo uzasadniona. Przyczynami uchylenia decyzji Izby Skarbowej były: błędna ocena straty w środkach trwałych zaliczonej do kosztów uzyskania przychodów w odniesieniu do hali B, uznanie za przychód kwoty [...] zł z tytułu umowy użyczenia lokalu użytkowego zawartej w dniu [...] kwietnia 1998 r. oraz uchylenie decyzji określającej wysokość straty w podatku dochodowym od osób prawnych za 1998 rok. NSA zauważył także, iż przy wydawaniu decyzji za 1999 rok, należy uwzględnić nowe - od 1 stycznia 1999 r. - brzmienie art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r., Nr 106, poz. 482 ze zm.) - dalej powoływanej jako u.p.d.o.p.

W zakresie oceny straty w środkach trwałych Sąd uznał, iż oparcie się przez organy podatkowe na wycenie P. nie było właściwe. Wycena została sporządzona dla potrzeb P., a kwota przyjęta przez organy podatkowe była przedmiotem sporu sądowego. Organy powinny kierować się sposobem ustalenia wartości początkowej środka trwałego według rozporządzenia w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Odnośnie kwestii przychodu z nieodpłatnego użyczenia lokalu użytkowego - w ocenie Sądu - należało uwzględnić wszystkie przedstawione przez podatnika dokumenty, a odmowa dania wiary dodatkowemu porozumieniu nie jest uzasadniona. Stan faktyczny wskazywał, że do dnia przekazania lokalu protokołem zdawczo - odbiorczym postanowienia umowy nie były przez strony wykonywane. NSA przedstawił pogląd, iż o przychodzie z nieodpłatnego użyczenia lokalu użytkowego można mówić dopiero od dnia faktycznego przekazania tego lokalu przez podatnika.