Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 19 stycznia 2005 r., sygn. I SA/Ol 403/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Ryszard Maliszewski (spr.) Sędzia WSA - Zofia Skrzynecka Asesor WSA - Renata Kantecka Protokolant - Anna Fic po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 I 2005r. sprawy ze skargi "A" S.A. w upadłości z siedzibą w B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" Nr "[...]" w przedmiocie podatku od towarów i usług I. uchyla zaskarżoną decyzję w części ustalającej dodatkowe zobowiązanie podatkowe, II. w pozostałym zakresie skargę oddala, III. określa, że decyzja w uchylonej części nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku, IV. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżącego 14.000 zł (czternaście tysięcy złotych) tytułem częściowego zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

I SA/OI 403/04

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją "[...]" Dyrektor Izby Skarbowej chylił częściowo decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia 13 listopada 2003r, znak; "[...]" i określił nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy podatnika za miesiące marzec i maj 1999r., zobowiązanie podatkowe za miesiąc kwiecień 1999r., oraz ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za miesiące marzec, kwiecień i maj 1999r., a także umorzył postępowanie w sprawie określenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy podatnika i ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego za miesiąc styczeń. Bezspornym w sprawie jest, że Spółka "A" SA z dniem 21 kwietnia 1999r. utraciła status zakładu pracy chronionej (decyzja Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 9,02.2000r.) Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 28 stycznia 2002r. sygn. akt III S.A. 2545/02 oddalił skargę Skarżącej złożoną na w/w decyzję. Powyższy wyrok jest prawomocny. Nowym natomiast zarzutem, który nie był podnoszony w postępowaniu przed organami podatkowymi jest zarzut, że utrata statusu zakładu pracy chronionej przez "A" SA nie rozstrzyga jednoznacznie, czy po tym dniu Spółka spełniała warunki określone w art. 28 ustawy o rehabilitacji (...) z dnia 27 sierpnia 1997r., jak również że organy podatkowe nie poczyniły w powyższym zakresie żadnych ustaleń. Wskazać należy, że podnosząc powyższą okoliczność Pełnomocnik Skarżącej nie przedstawił jakichkolwiek dowodów, iż w okresie objętym zaskarżoną decyzją Spółka uzyskała uprawnienia, które następnie skutkowałyby uzyskaniem statusu zakładu pracy chronionej. Z tych też względów podniesiony zarzut, w ocenie organu odwoławczego, nie zasługuje na uwzględnienie. Odpowiadając na zarzut niezastosowania przez organy podatkowe przepisu art. 6 ust. 8 ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 11, póz. 50 ze zm.), zgodnie z którym jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi pobrano co najmniej połowę ceny, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą zapłaty, Dyrektor Izby Skarbowej wyjaśnia. Poza sporem jest, że w miesiącach lutym, marcu, kwietniu i maju 1999r., Skarżąca podpisała szereg umów z kontrahentami (t. l II, k-278). Umowy te dotyczyły zakupu towarów, których dostawa miała nastąpić w późniejszym okresie, a płatność w systemie zaliczkowym. Analiza dokumentów oraz przebieg transakcji jak również fakt, że umowy te dotyczyły znacznych ilości towarów oraz, że zanim rozpoczęto realizację jednej umowy podpisywane były następne dowodzą, iż nie chodziło tu o typową działalność gospodarczą. Nie bez znaczenia pozostaje także, że transakcje z przedłożonych umów, mimo określonego terminu końcowego i dokonanych przedpłat nie były realizowane w ogóle lub zrealizowano je tylko częściowo. Strony umów tak układały bieg transakcji aby praktycznie bez posiadania towaru strona umowy mogła otrzymać zwrot podatku naliczonego poprzez wykazanie wysokich kwot tego podatku w rozliczeniu za miesiąc, w którym deklarowane były kwoty podatku do zwrotu, a druga strona umowy przy wykazaniu nadwyżki podatku należnego nad naliczonym była zwolniona od wpłat na rachunek urzędu skarbowego. Organ odwoławczy uchylił zaskarżoną decyzję w części w jakiej nastąpiła całkowita lub też częściowa realizacja zaliczek, w takiej części w jakiej dostawy te zostały zrealizowane. Natomiast w sytuacji gdy nie nastąpiła realizacja zaliczki, pozbawiono Spółkę prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur na dostawy towarów w całości nie zrealizowane lub też tylko w takiej części udzielonych zaliczek w jakiej nie nastąpiła realizacja dostawy towarów objętych umowami. Dokonane bowiem przelewy zaliczek nie stanowiły wpłat na poczet przyszłych dostaw towarów. Nie rodziły one zatem, w świetle art. 6 ust. 8 ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. obowiązku podatkowego. W tym stanie faktycznym faktury te nie stanowiły podstawy do obniżenia podatku należnego na mocy regulacji § 54 ust. 4 pkt 5 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997r., bowiem stwierdzały czynności, które nie zostały dokonane. W odniesieniu do faktury Nr "[...]" z dnia 20.05.1999r., wystawionej przez "B" s c w C. dokumentującej przyjęcie zapłaty na poczet przyszłych dostaw, w postępowaniu odwoławczym ustalono, że zapłata zaliczki miała nastąpić wekslem wystawionym przez Skarżącą, który miał być rzekomo dyskontowany w Banku "[...]" Oddział w R. W postępowaniu odwoławczym ustalono, w oparciu o księgowania przez Stronę zobowiązań wekslowych na koncie 207-05 że weksel nie został dyskontowany (t.IV, k-21-27 ), a więc nie nastąpiła zapłata warunkująca powstanie obowiązku podatkowego z tytułu pobrania zaliczki. Tym samym wystawiona faktura stwierdzała czynności niedokonane i na mocy regulacji § 54 ust. 4 pkt 5 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997r., Skarżącej nie służyło prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z tej faktury. Wbrew zarzutom Pełnomocnika Skarżącej ustalony stan faktyczny sprawy, obligował organy podatkowe do stwierdzenia, iż w przypadku niezrealizowania umów sprzedaży lub ich częściowej realizacji wykorzystywany został przepis art. 6 ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług. Dodatkowo Dyrektor Izby Skarbowej informuje, że zaskarżona decyzja nie została wykonana. Zaległości wynikające z tej decyzji zostały zgłoszone do masy upadłości. Reasumując Dyrektor Izby Skarbowej wnosi jak na wstępie.