Wyrok WSA w Krakowie z dnia 25 stycznia 2005 r., sygn. II SA/Kr 3168/03

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 25 stycznia 2005r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Zimmermann ( spr.) Sędziowie: WSA Małgorzata Brachel - Ziaja AWSA Mariusz Kotulski Protokolant: Karina Lutyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 stycznia 2005r. sprawy ze skargi A.O. , J.O. na uchwałę Rady Gminy Zabierzów z dnia 20 listopada 2003r., Nr XXI/118/03 w przedmiocie odrzucenia zarzutu nieuwzględnionego w projekcie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gm. Zabierzów w części obejmującej sołectwa Balice, Rząska i Szczyglice - skargę oddala -

Uzasadnienie

II S A/Kr 3168/03

UZASADNIENIE

Na podstawie uchwały Rady Gminy w Zabierzowie z dnia 21 listopada 1997 r. Nr XLVII/271/97 przystąpiono do sporządzenia zmiany planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego Gminy Zabierzów. Projekt tego planu, podzielony na 5 części według sołectw został wyłożony do publicznego wglądu w dniach od 10 września 2001 r. do 3 października 2001 r.

W stosunku do tego projektu wpłynęło ok. 1000 protestów i zarzutów, w tym zarzut skierowany w dniu 8 października 2001 r. przez J.Z. , zam. w [...] przy ul. [...], J.O. , zam. w [...] przy ul. [...] i J.O. , zam. w Z. , przy ul. [...]. Zarzut dotyczył działek o kolejnych numerach od 1 do 2 , położonych w R. Składający zarzut wnieśli o przekwalifikowanie tych działek na cele budowlane. Uważają oni za krzywdzące potraktowanie działek jako terenu silnej ekspozycji krajobrazowej, gdyż mają dzieci, które chciałyby wybudować tam domy.

Rada Gminy w Zabierzowie uchwała z dnia 2 sierpnia 2002 r. Nr LX/776/02 odrzuciła powyższy zarzut, a Naczelny Sąd Administracyjny, działając na podstawie skargi J.O. i A.O. , wyrokiem z dnia 18 czerwca 2003 r. (II SA/Kr 2551/02) stwierdził nieważność tej uchwały ze względu na nieprawidłowe jej uzasadnienie i naruszenie tym samym art. 24 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 1999 r. Nr 15, poz. 139 z późn. zm.). Sąd w szczególności zaznaczył, że uzasadnienie zaskarżonej uchwały nie wypowiada się co do całości wniesionego zarzutu i nie bierze pod uwagę jego zakresu ani skomplikowanej sytuacji faktycznej, występującej w sprawie. Zarzut dotyczył 9 działek, a w uzasadnieniu wspomniano tylko o dwóch z nich. Nie wzięto również pod uwagę tego, że działki będące przedmiotem zarzutu stanowią pas gruntu, mającego wspólną drogę dojazdową, a jedna z działek uzyskała przekwalifikowanie na budowlaną, co uznała strona przeciwna.