Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 8 grudnia 2004 r., sygn. II SA/Ka 427/03

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Henryk Wach (spr.) Sędziowie NSA Anna Apollo WSA Małgorzata Jużków Protokolant Beata Jacek po rozpoznaniu w dniu 8 grudnia 2004 r. przy udziale- sprawy ze skargi Z. B. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie

Decyzją z [...] r. nr [...] Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w S. orzekł, że u Z. B. brak jest podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej w postaci zawodowego uszkodzenia narządu słuchu, wskazanej w pozycji 15 wykazu chorób zawodowych, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych. Jako podstawę prawną decyzji wskazał: art. 1 pkt. 2, art. 4 pkt. 5 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (tekst jednolity Dz. U. z 1998 r. Nr 90, poz. 575), § 1,7 i 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 65, poz. 294 ze zm.).

W uzasadnieniu wyjaśnił, że istotnym warunkiem dla stwierdzenia choroby zawodowej jest jej uprzednie rozpoznanie przez jednostkę służby zdrowia oraz wykazanie, że warunki pracy miały wpływ na powstanie choroby. Z.B. był badany w Wojewódzkim Ośrodku Medycyny Pracy w S., gdzie stwierdzono brak podstaw do rozpoznania choroby zawodowej, pomimo rozpoznanego obustronnego ubytku słuchu. Również placówka diagnostyczna drugiego stopnia - Przychodnia Chorób Zawodowych Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S. nie rozpoznała choroby zawodowej, a to ze względu na ustanie narażenia na hałas w 1976 r. Organ I instancji stwierdził dalej, że Z. B. pracując w latach 1957-1976 w KWK A w C., jako sztygar oddziału wydobywczego i nadsztygar górniczy pod ziemią, był narażony na hałas o natężeniu 82-98 dB. Na końcu wyjaśnił, że wobec nie rozpoznania choroby zawodowej przez dwie placówki diagnostyczne, brak było podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej.