Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 17 listopada 2004 r., sygn. I SA/Bd 459/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Adamczewska-Wasilewicz (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Jerzy Bortkiewicz, Asesor sądowy Urszula Wiśniewska, Protokolant Anna Krenz, po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2004r. na rozprawie sprawy ze skargi R. N. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy sprostowania oczywistej omyłki oddala skargę

Uzasadnienie

I SA/Bd 459/04

UZASADNIENIE

Pismem z dnia [...] R. N. zwrócił się do Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w B. o sprostowanie oczywistej omyłki w decyzji Drugiego Urzędu Skarbowego w B. z dnia [...] Nr [...] określającej wysokość zaległości podatkowej w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1997 r. oraz odsetki od tej zaległości. Powyższy wniosek uzasadnił nieprawidłowym ustaleniem przez Urząd Skarbowy wartości nieodpłatnego świadczenia z tytułu depozytu nieprawidłowego towarów, co spowodowało zawyżenie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1997 r. o kwotę [...].

Postanowieniem z dnia [...] Nr [...] organ podatkowy pierwszej instancji odmówił uwzględnienia wyżej wymienionego żądania. W uzasadnieniu Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w B. wskazał, iż decyzją z dnia [...] została określona zaległość podatkowa w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1997r. oraz odsetki za zwłokę. Od tej decyzji podatnik złożył odwołanie do Izby Skarbowej w B., która decyzją z dnia [...] Nr [...] utrzymała ją w mocy. Na decyzję organu odwoławczego strona wniosła skargę, którą Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku oddalił wyrokiem z dnia 25 października 2002r. sygn. akt I SA/Gd 2371/99. W tym stanie sprawy podatnik złożył wniosek o sprostowanie oczywistej omyłki w decyzji organu pierwszej instancji. Zdaniem organu podatkowego brak jest przesłanek do uwzględnienia wniosku. Organ przywołał przepis art. 215 § l ustawy Ordynacja podatkowa, wskazując iż powyższa norma prawna przewiduje możliwość zmiany decyzji podatkowej w sytuacji, gdy wady decyzji charakteryzuje cecha oczywistości, a więc muszą to być błędy zauważalne bez potrzeby dokonywania dodatkowych badań lub ustaleń. Właśnie ta cecha oczywistości wyklucza możliwość ingerencji w trybie art. 215 § l tej ustawy w meritum prostowanej decyzji. Wniosek podatnika zawiera natomiast żądanie w zakresie sprostowania nie "oczywistej omyłki", lecz okoliczności mających wpływ na określenie wysokości zobowiązania podatkowego, co jest jednoznaczne ze zmianą merytorycznej istoty wydanej przez ten organ decyzji podatkowej.