Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 7 padziernika 2004 r., sygn. II SA/Gd 141/03

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Zdzisław Kostka (spr.) Sędziowie: NSA Barbara Skrzycka-Pilch WSA Jolanta Górska Protokolant Katarzyna Gross po rozpoznaniu w dniu 23 września 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi Spółdzielni Mieszkaniowej A w G. na uchwałę Rady Miasta z dnia 5 grudnia 2002 r. nr [...] w przedmiocie odrzucenia zarzutu skarżącej do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1/ stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części dotyczącej odrzucenia zarzutu skarżącej Spółdzielni Mieszkaniowej A w G., 2/ zasądza od Gminy Miasta G. na rzecz skarżącej Spółdzielni Mieszkaniowej A w G. kwotę 10 (dziesięć) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

W projekcie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego P. rejon ulic S. i W. w G., wyłożonego do publicznego wglądu w dniach od 25 stycznia 2002 r. do 22 lutego 2002 r. i w dniach od 6 maja 2002 r. do dnia 7 czerwca 2002 r., działki nr [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] i [...], określone w tym projekcie zbiorczym termin - teren nr 007, przeznaczono na garaże lub parkingi z zielenią towarzyszącą a działkę nr [...], określoną w tym planie, jako teren nr 018, przeznaczono na ulicę dojazdową z jedną jezdnią i dwoma pasami ruchu. Działka nr [...] miałaby stanowić część drogi dojazdowej do terenów przeznaczonych na budownictwo mieszkaniowe (oznaczonych w projekcie planu numerami 002 i 001). Pozostałą część tej drogi dojazdowej zaprojektowano na terenie oznaczonym numerem 017, którego przeznaczenie w projekcie planu określono tak jak działki [...]. Spośród szczegółowych ustaleń projektu planu przewidziano odprowadzanie wód opadowych z terenu nr 007 do kanalizacji deszczowej i zaprojektowano, że dostęp do tego terenu będzie m.in. z terenu nr 018.

Zarzuty do tego projektu wniosła skarżąca Spółdzielnia Mieszkaniowa A. Podnosząc, że działka nr [...], stanowiąca część ul. S. i wykorzystywana na drogę wewnątrzosiedlową, jest w jej użytkowaniu wieczystym, skarżąca zarzuciła, iż projekt planu przewiduje realizację inwestycji, które będą miały bezpośredni wpływ na stan i eksploatację tej drogi. W szczególności skarżąca twierdziła, że realizacja tych inwestycji zwiększy ponoszone koszty eksploatacji drogi, pogorszy jej stan techniczny i być może doprowadzi do jej zniszczenia. W związku z tym twierdziła, że zmiana statusu drogi wewnątrzosiedlowej na drogę dojazdową stanowi ograniczenie jej praw jako właściciela nieruchomości. (Wcześniej twierdziła, że jest właścicielem drogi rozumianej jako obiekt budowlany - asfaltowa jezdnia oraz chodnik i opaska ochronna z płyt betonowych). Skarżąca wskazała przy tym, że inwestycje, które stanowić będą to zagrożenie, to zespół garaży na terenie oznaczonym w projekcie planu numerem 007 i przedłużenie ul. S. na terenie oznaczonym w projekcie planu numerem 017. Bliżej uzasadniając zarzuty skarżąca wskazała, że teren nr 007 odgrywa istotną rolę w akumulacji i odprowadzaniu wód opadowych i stanowi teren ochronny dla ul. S., zaś na terenie, gdzie planowana jest budowa garaży, nie ma kanalizacji deszczowej. Według twierdzeń skarżącej układ terenu i stan kanalizacji deszczowej powoduje, że "w trakcie średnio intensywnych opadów następuje przepełnienie instalacji deszczowej, woda wydostaje się na powierzchnię drogi i powoduje zalewanie domów położonych w końcowej części ul S.". Skarżąca wskazała, że obecnie teren nr 007, porastająca go roślinność i wykonane w nim zagłębienia akumulują dużą cześć wód opadowych, pełniąc funkcję ochronną dla drogi, o której mowa. Jej zdaniem wprowadzenie dodatkowych ilości wody do istniejącej kanalizacji deszczowej (zgodnie z zaleceniami projektu planu) pogorszy i tak już złą sytuację w czasie intensywnych opadów. Skarżąca podniosła też, że istotnym problemem jest planowanie garaży na szczycie skarpy o nachyleniu około 60° i wysokości do około 8 metrów oraz, że projekt planu nie precyzuje gdzie będą odprowadzone wody opadowe z planowanej nowej części ul. S. i nowego osiedla mieszkaniowego. Odnośnie do planowanego przedłużenia ul. S. i wykorzystania jej jako drogi dojazdowej do nowego osiedla skarżąca twierdziła, że spowoduje to konieczność wykorzystania drogi znajdującej się na jej nieruchomości niezgodnie z jej przeznaczeniem, szczególnie w trakcie realizacji inwestycji. Skarżąca wskazała, że droga ta została zbudowana już po zakończeniu budowy budynków przy ul. S. i jest przeznaczona dla samochodów osobowych i lekkich samochodów dostawczych. Przejazd ciężkich samochodów transportowych w trakcie realizacji inwestycji może zatem doprowadzić do jej całkowitego zniszczenia. Podniesiono przy tym, że aktualnie wytrzymałość drogi jest obniżona przez opisany już erozyjny wpływ wód opadowych i wypłukiwanie warstw podkładowych. W końcu skarżąca zarzuciła, że określenie dostępu do terenu nr 007 m.in. z terenu nr 018 w istotny sposób narusza jej interes prawny w zakresie wykorzystywania jej własności, jaką jest droga wewnątrzosiedlowa położona na terenie nr 018.