Wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 sierpnia 2004 r., sygn. III SA/Wa 457/04

Zwrócone podatnikowi, zabezpieczone na poczet podatków w postępowaniu zabezpieczającym, należności /art. 154 par. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji - Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./, nie są tożsame z nadpłatą w rozumieniu art. 29 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, ani art. 72 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu sprawy ze skargi Towarzystwa Finansowo-Leasingowego S. A. w Z.-G. na decyzję Ministra Finansów z dnia 9 grudnia 2003 r. (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji dotyczącej stwierdzenia nadpłaty z tytułu odsetek od zabezpieczonych należności w podatku od towarów i usług - oddala skargę

Towarzystwo Finansowo-Leasingowe S.A. w Z.-G. zwróciło się do Pierwszego Urzędu Skarbowego w Z.-G. wnioskiem z dnia 6 listopada 2000 r. o wypłatę odsetek od zabezpieczonych należności podatkowych. Urząd Skarbowy uznał, że pismo to nie spełnia wymogów z art. 169 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, powołanej dalej, jako Ordynacja podatkowa, dlatego dwukrotnie - pismami z dni: 20 listopada i 11 grudnia 2000 r. - wezwał o doprecyzowanie złożonego wniosku.

Wnioskodawca w pierwszym z pism z dnia 30 listopada 2000 r. uznał, że jest to "wniosek o innym charakterze", w drugim z dnia 9 stycznia 2001 r. stwierdził, że oczywista jest nadpłata /w związku z dokonaniem zabezpieczenia z tytułu sankcji, które wynosiły w chwili zabezpieczenia 300 procent, a od dnia 1 stycznia 1997 r. 30 procent/, bo w stosownym terminie nie została zwrócona podatnikowi. W związku z tym należne są odsetki, przynajmniej jak za zobowiązania podatkowe.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Z.-G. decyzją z dnia 18 stycznia 2000 r. pozostawił wniosek bez rozpoznania. W wyniku odwołania wniesionego w dniu 7 lutego 2001 r. Izba Skarbowa w Z.-G. decyzją z dnia 1 marca 2000 r. utrzymała w mocy decyzję organu I instancji.