Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 13 lipca 2004 r., sygn. I SA/Wr 1179/02

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Lidia Błystak Sędziowie Sędzia WSA Jadwiga Danuta Mróz Asesor WSA Zbigniew Łoboda (sprawozdawca) Protokolant Lucyna Barańska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 czerwca 2004 r. sprawy ze skargi Przedsiębiorstwa A Spółka z o.o. w R. na decyzję Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w J. G. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2000 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją nr [...] z dnia [...] Izba Skarbowa we W., Ośrodek Zamiejscowy w J. G., działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.), uchyliła decyzję Inspektora Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w J. G. nr [...] z dnia [...] i określiła Przedsiębiorstwu A Spółka z o.o. w R. w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych za 2000 r. zobowiązanie podatkowe w kwocie [...], zaległość podatkową w takiej samej wysokości, a także odsetki.

W uzasadnieniu swojej decyzji organ II instancji podał, iż w wyniku przeprowadzonej kontroli skarbowej stwierdzono, że Spółka A zaniżyła przychody o kwotę [...], na którą składało się: [...] jako wartość otrzymanych nieodpłatnych świadczeń oraz [...] refundacji wydatków uprzednio poniesionych przez Spółkę na wynagrodzenia bezrobotnych.

W zakresie nieodpłatnych świadczeń organ kontroli skarbowej stwierdził, że uchwałami Zwyczajnego Zgromadzenia Wspólników, podjętymi w dniach: 23.03.1996 r., 15.03.1997 r., 20.06.1998 r., 12.03.1999 r. oraz 17.06.2000 r., wypracowany przez Spółkę A zysk netto za rok - odpowiednio - 1995 (w wysokości [...]), 1996 (w wysokości [...]), 1997 (w wysokości [...]), 1998 ([...]) i 1999 (w wysokości [...]) przeznaczony został na jej kapitał zapasowy. Tymczasem możliwość taka nie została przewidziana w umowie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, albowiem nie zapisano tam, że zysk zostaje wyłączony od podziału pomiędzy wspólników, jak i że zgromadzenie wspólników może zyskiem rozporządzać, tak jak tego wymagają przepisy art. 191 § 1 i 2 k.h. Z tego powodu organ I instancji uznał, że przywołane przed chwilą uchwały, jako podjęte wbrew bezwzględnie obowiązującym przepisom kodeksowym, należy traktować jako nieważne i pozbawione skutków prawnych. Tym samym zatrzymanie przez Spółkę należnych wspólnikom kwot stanowi przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 z późn. zm.). Przychód ten określił organ w wysokości wartości odsetek, jakie Spółka musiałaby zapłacić od takiego kapitału w razie pozyskania go na rynku. Odsetki określono według stopy 19% stosowanej w 2000 r. przez Bank PKO BP Oddział w