Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 21 czerwca 2004 r., sygn. I SA/Wr 1203/03

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Mirosława Rozbicka- Ostrowska Sędzia NSA Józef Kremis Asesor WSA Marta Semiczek ( sprawozdawca) Protokolant: Michał Kazek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 czerwca 2004 r. sprawy ze skargi A sp. zo. o. we W. na decyzję Izby Skarbowej we W. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za 1997 rok, zaległości podatkowej oraz odsetek za zwłokę I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia [...] nr [...], II. orzeka, że decyzje wymienione w pkt. I nie mogą być wykonywane, III. zasądza na rzecz Skarżącego od Dyrektora Izby Skarbowej we W. kwotę 30 907 ( trzydzieści tysięcy dziewięćset siedem ) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Izba Skarbowa we W. częściowo zmieniła decyzję Inspektora Kontroli Skarbowej okręcającą spółce A podatek dochodowy od osób prawnych za 1997 rok.

Inspektor Kontroli Skarbowej stwierdził zawyżenie kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym 1997 z tytułu:

amortyzacji znaku towarowego A w wysokości [...],

* wydatków poniesionych na realizację inwestycji w obcych środkach trwałych w wysokości [...],

* zakupu usług transportowych oraz spedycji w kwocie ogółem [...],

* nabycia środków trwałych i urządzeń peryferyjnych w wysokości [...],

W uzasadnieniu odwołania Strona podnosi, że organ podatkowy I instancji dokonał oceny zasadności ekonomicznej wydatków z tytułu amortyzacji znaku towarowego oraz wydatków dokonanych na zakup usług transportowych, do czego jako organ podatkowy nie jest powołany. Zdaniem Spółki, w zaskarżonej decyzji brak jest uzasadnienia prawnego ze sfery przepisów prawa materialnego. W art. 15 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawodawca, daje jedynie Ministrowi Finansów delegację do ustanowienia wykazu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji oraz do określenia sposobu ustalania ich wartości początkowej oraz trybu dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Spółka A w prowadzonej dokumentacji księgowej zastosowała się do uregulowań prawnych i wykonała delegację Ministra Finansów, zatem prawidłowo dokonała wyceny przedsiębiorstwa. Wycena ta oparta na ocenie dwóch rzeczoznawców stanowi prawidłową wartość znaku towarowego.