Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 16 czerwca 2004 r., sygn. II SA/Bd 74/04

Zestawienie treści przepisów art. 15 ust. 1 pkt 3, art. 32 ust. 1 pkt 1 i art. 34 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin /Dz.U. nr 53 poz. 214 ze zm./ z regulacją zawartą w przepisach par 3, par. 5 i par. 9 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 22 grudnia 1994 r. w sprawie szczegółowych zasad postępowania i właściwości organów w sprawie zaopatrzenia emerytalnego funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i uprawnionych członków ich rodzin /Dz.U. nr 138 poz. 742/ w brzmieniu obowiązującym od dnia 30.07.1999 r. - prowadzi do wniosku, że obowiązkiem komórek kadrowych właściwych jednostek Policji jest ustalenie okoliczności warunkujących podwyższenie emerytury, o których mowa w przepisie par. 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 września 2002 r. w sprawie szczegółowych warunków podwyższania emerytur funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej /Dz.U. nr 167 poz. 1373/, a następnie wydanie zaświadczenia potwierdzającego okresy pełnienia służby w tych warunkach, bądź postanowienia odmawiającego wydania takiego zaświadczenia /art. 218 i art. 219 Kpa/.

Wydane w takim trybie zaświadczenie czy postanowienie rozstrzyga jedynie o okolicznościach stanowiących przesłankę powstania prawa do podwyższonej emerytury, natomiast ustalenie prawa do emerytury i wysokość tego świadczenia leży w kompetencji organu emerytalnego, który w tym zakresie wydaje stosowną decyzję.

Oznacza to, że zwolniony ze służby funkcjonariusz, posiadający uprawnienia emerytalne ma w rozumieniu art. 217 par. 2 pkt 2 Kpa interes prawny w żądaniu ustalenia przez organ służbowy okoliczności warunkujących podwyższenie emerytury.