Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 14 maja 2004 r., sygn. I SA/Wr 1142/02

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: S.WSA Jadwiga Danuta Mróz Sędziowie: S. NSA Lidia Błystak Asesor WSA Katarzyna Radom - sprawozdawca Protokolant: Lucyna Barańska po rozpoznaniu w dniu 30 kwietnia 2004 r. sprawy ze skargi J. W. na decyzję Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w L. z dnia [...] o nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za marzec 1999 r. I. uchyla zaskarżoną decyzje i poprzedzającą ją decyzję Inspektora Kontroli Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w L. z dnia [...] o Nr [...] II. stwierdza, że wymienione w pkt I decyzje nie podlegają wykonaniu.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Nr [...] Inspektor Kontroli Skarbowej określił J. W. prowadzącemu przedsiębiorstwo pod firmą Przedsiębiorstwo A J. W. kwotę zobowiązania z tytułu podatku od towarów i usług za marzec 1999 r. Wskazał organ I instancji, iż Strona prowadziła działalność gospodarczą w zakresie obrotu metalami nieżelaznymi i usług transportowych. Zakwestionował organ I instancji odliczenie podatku naliczonego w miesiącu marcu 1999 r. wykazanego w fakturach ujętych w rejestrze zakupu a wystawionych przez Przedsiębiorstwo B spółka cywilna M. P., M. D. J. dokumentujących czynności niedokonane. Wyszczególniając wystawione przez ww. podmiot faktury wskazał organ na postępowanie kontrolne przeprowadzone w tej firmie, wskazujące, iż wystawione faktury dokumentują czynności, które w rzeczywistości nie miały miejsca. Powołując się na przeprowadzone czynności stwierdził organ, iż faktury dokumentujące sprzedaż złomu na rzecz kontrahenta Strony, były fakturami dokumentującymi pozorny obrót, a źródłem pierwotnej sprzedaży złomu były faktury pochodzące od nieistniejących firm. Transakcje sprzedaży złomu między kontrahentem Strony a ich kontrahentami polegały jedynie na wystawianiu faktur oraz ich ewidencjonowaniu, bez obrotu towarem. Zebrany materiał dowodowy pozwolił organowi na postawienie wniosku, iż podmiot wystawiający zakwestionowane faktury nie dokonały fizycznie zakupu złomu, w związku z czym nie mógł być on przedmiotem obrotu ze Stroną a wystawione faktury potwierdzają czynności niedokonane. Ustalił organ, że kontrahent Strony, jako jeden z głównych dostawców Strony, uczestniczył w łańcuchu firm dokonujących fikcyjnych transakcji obrotu złomem, w związku z czym Strona dokonując fikcyjnego zakupu złomu od tej firmy uczestniczyła w łańcuchu firm dokonujących fikcyjnych transakcji. Ustalenia powyższe skutkowały zakwestionowaniem prawa Strony do obniżenia podatku należnego o naliczony wykazany w przedmiotowych fakturach, a podstawę prawną tej decyzji stanowił przepis art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), w związku z § 54 ust. 4 pkt. 5 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 156, poz. 1024 ze zm.). W związku z ustaleniem, iż Strona, w kontrolowanym miesiącu, dokonała sprzedaży złomu do innych podmiotów gospodarczych, którego ilość nie pokrywała się z ilościami wynikającymi z fikcyjnych faktur zakupu złomu i nie potrafiła przyporządkować poszczególnych faktur zakupu odpowiednim fakturom sprzedaży wystawionym przez Stronę, m. in. ponieważ nie prowadziła ewidencji magazynowej, stwierdził organ I instancji, iż niemożliwe jest ustalenie poszczególnych odbiorców fikcyjnych faktur sprzedaży. Powołując się na przepis art. 33 ust. 1 ustawy stwierdził organ, że fakt wystawienia faktur sprzedaży stanowi podstawę do uznania, że powstał obowiązek podatkowy, a więc zadeklarowania i odprowadzenia podatku należnego, bowiem celem przepisu art. 33 ust. 1 ustawy jest zapobieżenie przypadkom wystawiania tzw. "pustych faktur", nieobrazującym rzeczywistego obrotu. Skutkiem tego, na podstawie powołanego przepisu, Strona ma obowiązek odprowadzenia wynikającego z wystawionych faktur podatku należnego.