Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 25 maja 2004 r., sygn. SA/Rz 2880/01

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia deleg. NSA Ludwik Żukowski /spr./ Sędzia NSA Ryszard Bryk Asesor WSA Joanna Zdrzałka Protokolant ref. stażysta Anna Mazurek-Ferenc po rozpoznaniu w dniu 25 maja 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi M. L. na decyzję wydaną z upoważnienia Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] listopada 2001 r. Nr [...] w przedmiocie uprawnień kombatanckich I Stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji z dnia [...] lipca 2001 Nr [...], wydanej z upoważnienia Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. II Zasądza od Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych kwotę 10 /dziesięć/ złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym na rzecz skarżącej M. L.

Uzasadnienie

SA/Rz 2880/01

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] lipca 2001r. ([...]), wydaną z upoważnienia Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w pkt 1 na podstawie art. 156 § 1 pkt 1 k.p.a. i art. 157 § 1 i 2 k.p.a. oraz art. 158 § 1 k.p.a. stwierdzono nieważność decyzji wydanej z upoważnienia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej (zaświadczenia) z dnia [...] grudnia 1991 r. o przyznaniu M. L. uprawnień należnych wdowie po kombatancie T. L., który uzyskał je z tytułu walki zbrojnej o utrwalenie władzy ludowej; w pkt 2 tejże decyzji na podstawie art. 22 ust. 2 i art. 20 ust. 3 w zw. z art. 25 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz.U. z 1997 r. Nr 142, poz. 950 zpóźn. zm.) odmówiono M. L. uprawnień przysługujących wdowie po kombatancie. Rozstrzygnięcie uzasadniono następująco: dnia 12 października 2000 r. wszczęte zostało postępowanie w przedmiocie posiadanych przez M. L. uprawnień przysługujących wdowie po kombatancie, które uzyskała ona na podstawie wydanego z upoważnienia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej zaświadczenia z dnia 11 grudnia 1991 r. Ponieważ na podstawie tegoż zaświadczenia M. L. korzystała ze szczególnych uprawnień wdowy po kombatancie to temu właśnie zaświadczeniu należało przypisać wywołanie takich samych skutków prawnych jak decyzji administracyjnej orzekającej w tej sprawie. Zaświadczenie, o jakim mowa, można zatem było uznać za ułomną decyzję administracyjną. W toku postępowania ustalono, że decyzja wydana z upoważnienia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej nosiła datę [...] grudnia 1991 r. W myśl art. 32 ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego w pierwotnym brzmieniu tj. wedle tekstu ogłoszonego w Dz.U. z 1991 r. Nr 17, poz.75 (w uzasadnieniu powołano się enigmatycznie na ustawę bez jej bliższego określenia) do czasu zorganizowania Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych jego kompetencje miał wykonywać Minister Pracy i Polityki Socjalnej. Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych powołano na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1991r. w sprawie szczegółowego zakresu działania i organizacji Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych (Dz. U. nr 58, poz. 24). W tym stanie rzeczy Kierownik Urzędu stwierdził, że istnieje przesłanka uzasadniająca wszczęcie postępowania z przyczyny określonej w art. 156 § 1 pkt 1 k.p.a. tzn. wydania decyzji przez organ niewłaściwy rzeczowo.