Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 23 stycznia 2004 r., sygn. II SA/Wr 4/01

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA del. do WSA Barbara Adamiak (sprawozdawca), Sędziowie WSA Jerzy Strzebińczyk, Asesor WSA Bogumiła Kalinowska, Protokolant Katarzyna Dziok, po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2004r. na rozprawie sprawy ze skargi E. P. na decyzję Dolnośląskiego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we W. z dnia [...]. Nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia choroby zawodowej I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji II. Odstępuje od orzeczenia o wykonaniu zaskarżonej decyzji

Uzasadnienie

Kolejowy Inspektor Sanitarny we W. decyzją z [...] Nr [...], wydaną na podstawie § 10 ust. 1 i § 13 rozporządzenia Rady Ministrów z 18 listopada 1983r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. nr 65, poz. 294 ze zm.), stwierdził brak podstaw do uznania u E. P. choroby zawodowej - zawodowego uszkodzenia słuchu wymienionej w poz. 15 wykazu chorób zawodowych stanowiącego załącznik do powołanego rozporządzenia. W uzasadnieniu wskazał, że w związku ze zgłoszeniem braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej - zawodowego uszkodzenia słuchu u E. P. przez Kolejowy Zakład Medycyny Pracy we W. jak i Centrum Naukowe Medycyny Kolejowej w W., Kolejowy Inspektor Sanitarny we W. wszczął postępowanie administracyjne w tej sprawie. W toku badania środowiskowego ustalono, że E.P. podczas swojej pracy nie był narażony na ponadnormatywny hałas. Ponadto obie placówki służby zdrowia były zgodne co do faktu, iż stopień i charakter ubytku słuchu nie dają podstaw do rozpoznania choroby zawodowej.

E.P. wniósł od decyzji odwołanie, w którym żądał uchylenia decyzji i ponownego przeprowadzenia postępowania dowodowego przez niezależne instytucje. Zarzucał wadliwe ustalenie stanu faktycznego, przez przyjęcie, że podczas pracy nie był narażony na ponadnormatywny hałas, zapylenie pyłem węglowym i wibracje.

Dolnośląski Wojewódzki Inspektor Sanitarny decyzją z [...]Nr [...]., wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kodeksu postępowania administracyjnego oraz § 10 ust. 1 i 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 18 listopada 1983r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. nr 65, poz. 294 ze zm.), utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu wskazał, że E. P., urodzony [...]. - pracował w PKP Zakład Taboru we W. na następujących stanowiskach: