Wyrok WSA w Łodzi z dnia 15 stycznia 2004 r., sygn. II SA/Łd 947/02

Dnia 15 stycznia 2004 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia: del. NSA Wojciech Chróścielewski (spr.), Sędziowie: del. NSA Ewa Markiewicz, WSA Jolanta Rosińska, Protokolant Anna Urbańska, po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi A. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie nieważność decyzji dotyczącej zasiłku stałego - oddala skargę

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. decyzją z dnia [...] utrzymało w mocy własną decyzję z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w B. z dnia [...] nr [...] przyznającej A. S. zasiłek stały z tytułu opieki nad dzieckiem niepełnosprawnym, wymagającym opieki ze strony innej osoby, - na podstawie art. 127 § 3, art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (tj. Dz. U. z 1998 r. Nr 64, póz. 414 z późn. zm.). W uzasadnieniu tej decyzji stwierdzono, iż Kolegium działając z urzędu stwierdziło nieważność decyzji przyznającej zasiłek stały z uwagi na rażące naruszenie art. 27 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej. Następnie przywołano stan faktyczny sprawy. A. S. jest matką małoletniej P. S. (lat 7), która jest dzieckiem niepełnosprawnym od urodzenia. Matka zamieszkuje z dzieckiem i opiekuje się nim, nie pracuje zawodowo. Dochód w rodzinie nie przekracza 150% dochodu określonego w art. 4 ustawy o pomocy społecznej. Orzeczeniem Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności w S. z [...] zaliczono P. S. do osób niepełnosprawnych ze wskazaniem konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie leczenia, rehabilitacji i edukacji. W orzeczeniu brak jest wskazania o konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji. W ocenie Kolegium warunkiem koniecznym do przyznania zasiłku stałego z tytułu opieki nad dzieckiem jest orzeczenie o niepełnosprawności wraz ze wskazaniami o niepełnosprawności określonymi w art. 6 "b" ust. 3 pkt 7 i 8 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. 123, poz. 776 ze zm.). Wskazania te muszą być spełnione łącznie i są następujące: 1. konieczność stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji; 2. konieczność stałego współdziałania na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji. Skoro orzeczenie o niepełnosprawności nie zawierało obu wskazań, ale tylko jedno (jak w pkt. 2), to nie zostały spełnione wszystkie warunki określone w art. 27 ust. 1 ustawy z 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej do przyznania zasiłku stałego. Orzeczenie o niepełnosprawności w pkt 4 nie zawiera także wskazania konieczności sprawowania zwiększonej stałej opieki pielęgnacyjnej, jat to sugeruje wnioskodawczyni. Wręcz przeciwnie - wyraźnie stwierdza, że nie ma konieczności sprawowania zwiększonej stałej opieki pielęgnacyjnej, a A. S. błędnie odczytała treść orzeczenia. Jeżeli skarżąca nie zgadzała się z treścią orzeczenia Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności, to winna postąpić zgodnie z pouczeniem o odwołaniu zawartym w tym orzeczeniu. Skoro nie zostały spełnione obie przesłanki do przyznania zasiłku stałego, to decyzja przyznająca taki zasiłek była dotknięta wadą w postaci rażącego naruszenia prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.