Interpretacja indywidualna z dnia 29.11.2019, sygn. 0112-KDIL3-3.4011.340.2019.2.WS, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL3-3.4011.340.2019.2.WS

Koszt uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 sierpnia 2019 r. (data wpływu 10 września 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek uzupełniony pismem z 5 listopada 2019 r. (data wpływu 13 listopada 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W zakładzie pracy obowiązuje podstawowy system czasu pracy (przeciętnie 8 godzin na dobę w 40-sto godzinnym tygodniu pracy), w rozkładzie dwuzmianowym. Pracownicy inni niż pracownicy zarządzający w imieniu pracodawcy zakładem pracy i kierownicy wyodrębnionych jednostek organizacyjnych wysuwają względem pracodawcy roszczenia w przedmiocie wypłacenia im dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych w sytuacji, w której w czasie tych godzin nadliczbowych nie wykonują pracy, ale pozostają w gotowości do jej wykonywania, względnie jedynie pozostają samowolnie na terenie zakładu pracy, przy czym pracownicy nie pozostają na dyżurze.

Pracodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wynagrodzenia pracownicze, o ile oczywiście są one ponoszone w celu osiągnięcia przychodów albo zabezpieczenia źródła przychodów, a także nie zostały wyłączone z katalogu kosztów wskazanych w art. 23 Ustawy o PIT (art. 22 ust. 1 Ustawy o PIT). Kosztem podatkowym są więc wynagrodzenia pracownicze, rozumiane jako wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych (art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT).