Interpretacja indywidualna z dnia 07.10.2019, sygn. 0114-KDIP3-3.4011.332.2019.2.JM, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-3.4011.332.2019.2.JM

Opodatkowanie dochodów uzyskanych na terytorium ZEA.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 2 sierpnia 2019 r. (data wpływu 2 sierpnia 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 15 września 2019 r. (data nadania 15 września 2019 r., data wpływu 15 września 2019 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 10 września 2019 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.332.2019.2.JM (data nadania 10 września 2019 r., data doręczenia 11 września 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskanych na terytorium ZEA jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskanych na terytorium ZEA.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 10 września 2019 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.332. 2019.2.JM (data nadania 10 września 2019 r., data doręczenia 11 września 2019 r.), tut. organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia 15 września 2019 r. (data nadania 15 września 2019 r., data wpływu 15 września 2019 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Do października 2018 r. Wnioskodawczyni była związana stosunkiem pracy z pracodawcą polskim. Stosunek pracy ustał wraz z końcem października, kiedy to Wnioskodawczyni wyjechała do Zjednoczonych Emiratów Arabskich (ZEA) w celach zarobkowych. W momencie wyjazdu Wnioskodawczyni przeniosła cały swój ośrodek interesów życiowych do ZEA, w Polsce zostali jedynie rodzice oraz dalsza rodzina. W Dubaju Wnioskodawczyni zawiązała stosunek pracy z pracodawcą, który posiada biuro mieszczące się w Dubaju, w ZEA. W 2018 roku, na moment wyjazdu z Polski, Wnioskodawczyni posiadała nieograniczony obowiązek podatkowy oraz rezydencję w Polsce. Co za tym idzie, na koniec 2018 r. Wnioskodawczyni nie przebywała dłużej niż 183 dni w ZEA. Wynagrodzenia były wypłacane przez pracodawcę, który ma siedzibę w ZEA. Wynagrodzenia były i są ponoszone przez pracodawcę który ma stałą placówkę w ZEA. W 2019 roku Wnioskodawczyni przebywa w ZEA dłużej niż 183 dni, posiada również tutaj ośrodek interesów życiowych. Pracodawca wystąpił od razu o certyfikat rezydencji podatkowej dla Wnioskodawczyni, zgodnie z obowiązującym prawem w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Od 2019 r. Wnioskodawczyni jest zatem Rezydentem ZEA, otrzymuje wynagrodzenie z tytułu stosunku pracy oraz tzw. dodatkowe świadczenie mieszkaniowe tytułem umowy o pracę, które pokrywa część wydatków mieszkaniowych podczas pobytu, na zasadach, które są ogólnie przyjęte w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Świadczenie w formie, którą Wnioskodawczyni otrzymała, ma charakter zaliczkowy, i jest wypłacane z góry za cały okres trwania umowy o pracę. Jego rozliczenie wobec pracodawcy następuje w stosunku miesięcznym, według podziału w częściach 1/12 za każdy przepracowany miesiąc. Jeżeli stosunek pracy ustanie z jakiegokolwiek powodu różnicę między ilością przepracowanych miesięcy, a całością otrzymanej zaliczki, należy bezzwłocznie zwrócić. Za całkowicie rozliczone zaliczkowe świadczenie uznaje się czas po upływie 12 miesięcy od momentu jego otrzymania, zgodnie z umową, która obowiązuje Wnioskodawczynię oraz pracodawcę. W związku z tym, że za rok 2018 Wnioskodawczyni osiągnęła przychody zarówno w Polsce, jak i w Dubaju, złożyła PIT roczny wraz załącznikiem ZG, korzystając z metody rozliczenia proporcjonalnego, zgodnie z obowiązującą umową o unikaniu podwójnego opodatkowania ze Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi z dnia 31 stycznia 1993 r., wraz ze zmianami z protokołu z 2013 roku. Wnioskodawczyni skorzystała również z ulgi abolicyjnej. W zeznaniu rocznym zostały uwzględnione przychody z tytułu: umowy o pracę w Polsce, umowy o pracę w Dubaju oraz w całości zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy PDOF w obowiązującym brzmieniu, otrzymane w postaci zaliczki, świadczenie mieszkaniowe. W wyniku rozliczenia podatkowego Wnioskodawczyni musiała dopłacić podatek dochodowy, co też uczyniła w prawnie obowiązującym terminie. W kwietniu 2019 r. Wnioskodawczyni zwróciła pracodawcy otrzymaną w 2018 r. zaliczkę tytułem świadczenia mieszkaniowego, pomniejszoną o faktycznie rozliczoną kwotę do miesiąca kwietnia 2019 r. włącznie.