Interpretacja indywidualna z dnia 24.07.2019, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.306.2019.2.KK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.306.2019.2.KK

skutki podatkowe zbycia udziału w lokalu mieszkalnym

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 kwietnia 2019 r. (data wpływu 14 maja 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 lipca 2019 r. (data wpływu 11 lipca 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia udziału w lokalu mieszkalnym jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 kwietnia 2019 r. do Ministerstwa Finansów wpłynęło pismo Wnioskodawcy z dnia 25 kwietnia 2019 r. dotyczące skutków podatkowych zbycia udziału w lokalu mieszkalnym, które pismem z dnia 7 maja 2019 r., nr DPP7.057.110.2019.WAZ, zostało przekazane przez Ministerstwo Finansów do załatwienia zgodnie z właściwością przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (data wpływu 14 maja 2019 r.).

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 27 czerwca 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.306.2019.1.KK, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 27 czerwca 2019 r. (skutecznie doręczone w dniu 3 lipca 2019 r.). W dniu 11 lipca 2019 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku z dnia 8 lipca 2019 r. (data nadania 8 lipca 2019 r.).

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wraz z żoną przynajmniej 5 lat opiekowali się ciocią i wujkiem, którzy mieli jedynego syna. Syn dzieci nie miał. Żona syna nie interesowała się losem teściów. Ciocia, po chorobie, zmarła w dniu 31 sierpnia 2017 r. Od tego momentu stan zdrowia wuja uległ stopniowemu, ale systematycznemu pogorszeniu. Nie potrafił on zaakceptować śmierci żony i istniała konieczność zintensyfikowania działań opiekuńczych Wnioskodawcy i żony. Wuj odmawiał bowiem wspólnego zamieszkania z Wnioskodawcą i żoną, twierdząc, że ma własne mieszkanie, znajomych sąsiadów, licząc na dalszą pomoc małżonków, w szczególności w zakresie zapewnienia jemu wyżywienia, opieki medycznej itp. W ramach hospicjum domowego, Wnioskodawca wraz z żoną załatwili wujowi opiekę pielęgniarską, lekarską i rehabilitacyjną (miał problem z poruszeniem się, nie wychodził z domu). Osoby te odwiedzały go w towarzystwie Wnioskodawcy i żony przynajmniej raz w tygodniu. Synowa cały czas nie odwiedzała wuja, nie interesowała się jego losem.