Interpretacja indywidualna z dnia 11.07.2019, sygn. 0115-KDIT3.4011.191.2019.8.DR, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT3.4011.191.2019.8.DR

Czy faktura VAT może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, tj. w ostatnim miesiącu prowadzenia działalności gospodarczej poprzez uwzględnienie jej w podatkowej księdze przychodów i rozchodów za ten okres?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 kwietnia 2019 r. (data wpływu) uzupełnionym pismem z dnia 6 maja 2019 r. (data wpływu), pismem z dnia 17 czerwca 2019 r. (data wpływu) oraz pismem z dnia 5 lipca 2019 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 6 maja 2019 r. (data wpływu), pismem z dnia 17 czerwca 2019 r. (data wpływu) oraz pismem z dnia 5 lipca 2019 r. (data wpływu).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej paliw do pojazdów silnikowych na stacjach paliw (PKD 47.30.Z) w okresie od 15 listopada 2001 r. do 5 maja 2017 r. Ww. działalność gospodarcza była opodatkowana na zasadach ogólnych, natomiast ewidencja księgowa była prowadzona w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W dniu 16 lutego 2015 r. Wnioskodawca zawarł umowę najmu z osobą fizyczną - w dalszej treści niniejszego wniosku zwaną "najemcą", której przedmiotem była część zbiorników znajdujących się na należącej do Wnioskodawcy stacji paliw, tj. zbiornik nr 6, 7 i 8 oraz dystrybutor fabryczny. Na początku marca 2015 r. najemca zamówił w R. Sp. z o.o. paliwo w imieniu własnym w ilości 15.000 litrów oraz na podstawie upoważnienia udzielonego przez Wnioskodawcę w ilości 10.000 litrów. Odbiór obu partii paliwa pokwitował najemca. Na powyższą okoliczność zastały wystawione dwie faktury VAT, w tym jedna na Wnioskodawcę, który paliwo przyjął i za nie zapłacił. Pod koniec marca 2015 r. R. Sp. z o.o. otrzymała kolejne telefoniczne zamówienie oleju napędowego od najemcy. Dostarczając towar zamówiony telefonicznie, sprzedawca sporządził dwa dokumenty WZ, w których stwierdził wydanie 26.000 litrów i 5.240 litrów oleju napędowego. Odbiór obu partii paliwa pokwitował w dniu 23 marca 2015 r. najemca, który opatrzył dokumenty WZ swoim podpisem oraz pieczęcią zawierającą dane firmy Wnioskodawcy. Paliwo zostało wydane w dwóch miejscach: na stacji paliw oraz w miejscowości, gdzie Wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej. Na powyższą okoliczność została wystawiona na rzecz Wnioskodawcy faktura VAT z dnia 23 marca 2015 r. na kwotę netto zł i podatek VAT zł tyt. sprzedaży oleju napędowego w ilości 31.240 litrów. Termin płatności: 30 marca 2015 r. Po otrzymaniu ww. faktury VAT Wnioskodawca przekazał ją najemcy, ponieważ - jak poinformował pracownika R. Sp. z o.o. - nie zamawiał towaru objętego przedmiotową fakturą VAT oraz nie udzielił w tym zakresie pełnomocnictwa najemcy. Mając na względzie powyższe, Wnioskodawca nie zaliczył przedmiotowej faktury VAT do kosztów uzyskania przychodów oraz nie zaewidencjonował jej w rejestrze VAT zakupów. W dniu 21 września 2015 r. R. Sp. z o.o. wezwała Wnioskodawcę do zapłaty kwoty zł z faktury VAT. Wobec braku zapłaty ze strony Wnioskodawcy, Sąd Okręgowy VI Wydział Gospodarczy wydał w dniu 28 października 2015 r. nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym. Powyższe rozstrzygnięcie zostało zaskarżone przez Wnioskodawcę, który zakwestionował istnienie swojej legitymacji biernej w sprawie, podnosząc m.in., iż nie zawierał z R. Sp. z o.o. ustnej umowy o dostawę paliwa oraz, że nie zostało na jego rzecz spełnione żadne świadczenie. Wyrokiem z dnia 16 maja 2016 r. (sygn. akt ...) Sąd Okręgowy Wydział VI Gospodarczy utrzymał w mocy nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym Sądu Okręgowego VI Wydział Gospodarczy z dnia 28 października 2015 r. Zdaniem Sądu przy ocenie ważności stosunku zobowiązaniowego łączącego stronę powodową (R. Sp. z o.o.) oraz pozwanego (Wnioskodawcę) najistotniejsze było, że strona powodowa nie miała wiedzy ani nie mogła dowiedzieć się o wygaśnięciu umocowania udzielonego przez Wnioskodawcę wobec najemcy, które było przy pierwszym zamówieniu, co skutkowało uznaniem czynności prawnej dokonanej przez najemcę w imieniu Wnioskodawcy za ważną na podstawie art. 105 Kodeksu cywilnego i co prowadziło do uznania, iż między stronami procesu doszło do zawarcia skutecznej umowy sprzedaży. Podstawą rozstrzygnięcia był zatem art. 535 Kodeksu cywilnego. Tym samym Wnioskodawca został zobowiązany do zapłaty kwoty wynikającej z wystawionej faktury VAT wraz z odsetkami za zwłokę oraz pozostałych kosztów procesu. Wobec dalszego braku zapłaty oraz uprawomocnienia się orzeczenia, R. Sp. z o.o. złożyła wniosek do komornika sądowego o wszczęcie egzekucji i zastosowanie środka egzekucyjnego w postaci licytacji stacji benzynowej należącej do Wnioskodawcy, który w dniu 05 maja 2017 r. zaprzestał wykonywania działalności gospodarczej. Celem uniknięcia egzekucji majątku, Wnioskodawca wraz z małżonką zawarł w dniu 18 maja 2018 r. umowę dzierżawy stacji z W. Sp. z o.o. (zwaną dalej "dzierżawcą"), na podstawie której to umowy dzierżawca wpłacił w dniu 21 maja 2018 r. bezpośrednio na rzecz komornika sądowego czynsz dzierżawny za okres 68 miesięcy z góry, regulując tym samym zobowiązanie z tytułu faktury VAT z dnia 23 marca 2015 r., co pozwoliło uniknąć egzekucji majątku Wnioskodawcy.