Interpretacja indywidualna z dnia 13.02.2019, sygn. 0114-KDIP3-3.4011.561.2018.2.JK2, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-3.4011.561.2018.2.JK2

w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłaty świadczenia pieniężnego zasądzonego wyrokiem sądu

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2018 r. (data wpływu 3 grudnia 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 2 lutego 2019 r. (data nadania 5 lutego 2019 r., data wpływu 11 lutego 2019 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 25 stycznia 2019 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.561.2018.1.JK2 (data nadania 28 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłaty świadczenia pieniężnego zasądzonego wyrokiem sądu jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłaty świadczenia pieniężnego zasądzonego wyrokiem sądu.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 25 stycznia 2019 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.561.2018.1.JK2 (data nadania 28 stycznia 2019 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego.

Pismem z dnia 2 lutego 2019 r. (data nadania 5 lutego 2019 r., data wpływu 11 lutego 2019 r.) Wnioskodawca uzupełnił powyższe w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Pracownik G. G. był zatrudniony w S.A., a następnie w wyniku przejścia zakładu pracy, zgodnie z art. 23 prim Kodeksu pracy, w S.A. Oddział w C. do dnia 31 stycznia 2016 roku.Po ustaniu zatrudnienia ww. pracownik złożył do Sądu pozew o wypłatę utraconego jego zdaniem dodatku do wynagrodzenia u ww. pracodawców za pracę w soboty, niedziele i święta, której nie świadczył. Podstawę roszczeń powoda stanowiły postanowienia zakładowego układu zbiorowego pracy.