Interpretacja indywidualna z dnia 28.11.2018, sygn. 0111-KDIB2-3.4010.262.2018.1.KK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-3.4010.262.2018.1.KK

Skutki podatkowe cesji wierzytelności wynikającej z zawartej umowy leasingu finansowego

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 23 sierpnia 2018 r. (data wpływu 29 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych cesji wierzytelności wynikającej z zawartej umowy leasingu finansowego:

• w części dotyczącej wierzytelności obejmujących spłatę składników majątku niestanowiących śerodków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 5) jest nieprawidłowe.
• w pozostałej części jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych cesji wierzytelności wynikającej z zawartej umowy leasingu finansowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej także: Spółka) jest spółką kapitałową podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Spółka w przyszłości zawrze z inną spółką kapitałową podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: Korzystający) umowę leasingu (dalej: Umowa leasingu). Spółka i Korzystający będą należeć do tej samej Grupy kapitałowej (dalej: Grupa). Działanie Spółki podyktowane jest przyczynami biznesowymi, w szczególności chęcią ochrony zespołu składników materialnych i niematerialnych, służących do prowadzenia działalności produkcyjnej, co stanowi core business Spółki (tj. Działu produkcyjno-handlowego). Ma to zapewnić ciągłość produkcji, co jest kluczowe dla prowadzonego przez Spółkę biznesu. Spółka jest zaangażowana w długotrwały spór prawny, którego drugą stroną jest instytucja finansowa. W związku z tym istnieje obawa iż, w przypadku negatywnego rozstrzygnięcia procesowego, względnie w przypadku ustanowienia zabezpieczenia (niezasadnych zdaniem Spółki) roszczeń, mogłoby dojść do zajęcia aktywów, związanych z prowadzoną działalnością produkcyjną (tj. aktywów Działu produkcyjno-handlowego). To z kolei sparaliżowałoby zdolność produkcyjną Spółki i sprawiłoby, że przedsiębiorstwo utraciłoby zdolność generowania zysku, a w konsekwencji zagrożone mogłoby być samo istnienie Spółki. Ponadto, w ramach Grupy, część ze spółek prowadzi działalność rodzajowo tożsamą z działalnością Spółki, a istnienie odrębnych podmiotów wynika z zaszłości historycznych i z faktu, że poszczególne spółki Grupy tworzone były przez różne gałęzie holdingu, do którego należy Spółka. Niemniej w przypadku niektórych segmentów działalności grupy istnienie odrębnych spółek, prowadzących działalność tożsamą/pokrewną zostało uznane za niezasadne i podjęto prace zmierzające do konsolidacji tych działalności. Analiza prawna wykazała, że najlepszą metodą ograniczenia ryzyka prawnego i równocześnie metodą na konsolidację będzie zawarcie długookresowej umowy, w której Spółka udostępni Dział produkcyjno-handlowy do Korzystającego, tj. spółki będącej częścią tej samej Grupy, prowadzącej działalność pokrewną/tożsamą.