Interpretacja indywidualna z dnia 05.09.2018, sygn. 0112-KDIL3-2.4011.312.2018.1.TR, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL3-2.4011.312.2018.1.TR

Otrzymana przez Wnioskodawczynię rekompensata stanowi przychód ze stosunku pracy. Przychód ten nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zatem pracodawca był zobowiązany do pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od tego świadczenia.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 8 sierpnia 2018 r. (data wpływu 8 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnień przedmiotowych jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnień przedmiotowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 22 lutego 2018 r. w sądzie rejonowym Wnioskodawczyni zawarła ugodę sądową dotyczącą rekompensaty pieniężnej związanej z rozwiązaniem stosunku pracy w kwocie 15 000,00 zł. Pracodawca wypłacił Zainteresowanej kwotę wskazaną w ugodzie pomniejszoną o wysokość podatku dochodowego.

Jednocześnie Wnioskodawczyni poinformowała, że nie została przywrócona do pracy i nie zaistniał żaden z wyjątków z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy pracodawca słusznie pobrał zaliczkę z tytułu podatku dochodowego?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnione z podatku są inne odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku sądowego do wysokości określonej w tym wyroku.

Przepis ten dotyczy także wyroków sądów polubownych. Zgodnie z art. 1212 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego (Dz. U. z 1964 r. Nr 93, poz. 296), wyrok sądu polubownego lub ugoda przed nim zawarta mają moc prawną na równi z wyrokiem sądu lub ugodą zawartą przed sądem po ich uznaniu przez sąd albo po stwierdzeniu przez sąd ich wykonalności.