Interpretacja indywidualna z dnia 16.05.2018, sygn. 0114-KDIP2-3.4010.106.2018.1.JBB, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-3.4010.106.2018.1.JBB

Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów straty z tytułu sprzedaży wierzytelności przedawnionych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2018 r. (data wpływu 5 kwietnia 2018r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 kwietnia 2018 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów straty z tytułu zbycia wierzytelności przedawnionych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka Sp. z o.o. (dalej Wnioskodawca lub Spółka) jest przedsiębiorcą, polskim rezydentem podatkowym, podlegającym w Polsce opodatkowaniu od całości swoich dochodów podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest głównie świadczenie usług kurierskich dla firm i instytucji, obejmujące kompleksowe usługi logistyczne magazynowania, kompletowania, etykietowania, doręczania towarów do odbiorców, raportowania poszczególnych etapów obsługi.

Spółka sporządza sprawozdanie finansowe oraz prowadzi księgi rachunkowe zgodnie z przepisami ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 395; dalej ustawa o rachunkowości).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej zdarzają się przypadki, kiedy klienci Spółki nie regulują swoich zobowiązań z tytułu wyświadczonych przez Spółkę usług. Kwoty należności z takich tytułów stanowią dla Spółki przychody należne i podlegają opodatkowaniu. Część z nich uległa przedawnieniu. Ich egzekucja jest kosztowna i skomplikowana, dlatego też Spółka rozważa zbycie przedmiotowych wierzytelności na rzecz podmiotu trzeciego, co będzie bardziej opłacalne niż próba samodzielnego dochodzenia. Cena sprzedaży zostanie ustalona na poziomie wartości rynkowej wierzytelności, niższej od ich wartości nominalnej. W wyniku takiej transakcji zbycia, u Wnioskodawcy powstanie strata w wysokości różnicy pomiędzy wartością nominalną wierzytelności a ceną sprzedaży. W przedstawionym przypadku nie jest możliwe uniknięcie poniesienia straty ze sprzedaży, z uwagi na fakt, iż są to tzw. trudne wierzytelności, które uległy przedawnieniu. Co za tym idzie, cena uzyskana z ich zbycia będzie niższa od ich wartości nominalnej.