Interpretacja indywidualna z dnia 12.04.2018, sygn. 0115-KDIT2-2.4011.82.2018.1.IL, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2-2.4011.82.2018.1.IL

W stosunku do małoletniego syna tylko Wnioskodawczyni wykonywała władzę rodzicielską bez udziału drugiego rodzica, w związku z tym przysługuje Jej wyłączne prawo (po spełnieniu wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania) do dokonania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej wnikającej z art. 27f ust. 1 ww. ustawy tj. w wysokości 100% kwoty ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2017.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 lutego 2018 r. (data wpływu 12 lutego 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 marca 2018 r. (data wpływu 15 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokonywania odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 12 marca 2018 r. (data wpływu 15 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokonywania odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Po 4 latach trwania rozprawy rozwodowej Wnioskodawczyni uzyskała rozwód z wyłącznej winy jej męża, wraz z ograniczeniem władzy rodzicielskiej do opieki nad dzieckiem. Dziecko mieszkało z byłym mężem przez 4 pierwsze miesiące swojego życia. Od tamtej pory mieszka tylko z Wnioskodawczynią (6 lat). Aktualnie chodzi po raz drugi do zerówki. Dziecko (syn) jest wychowywane wyłącznie przez Wnioskodawczynię. To ona zajmuje się synem praktycznie non stop Kontakty byłego męża Wnioskodawczyni sprowadzają się do maksymalnie 2 spotkań w miesiącu. Takie sporadyczne kontakty z dzieckiem w żaden sposób nie spełniają funkcji wychowawczych, jak również nie świadczą o sprawowaniu faktycznej opieki. Rzeczywistą opiekę nad synem sprawuje Wnioskodawczyni, to ona opiekuje się synem, jest zawsze kiedy syn ją potrzebuje. Codziennie przywozi i odbiera syna ze szkoły, gotuje obiady, odrabia zadania domowe i dodatkowo uczy czytać i pisać, żeby łatwiej synowi było w klasie pierwszej, wykonuje ćwiczenia logopedyczne, uczy przez zabawę, gra w gry planszowe i plenerowe, uczy pływać, zaprowadza do logopedy i psychologa, gdyż jest bardzo wrażliwym chłopcem i ma problemy z nadpobudliwością. Wnioskodawczyni chodzi z nim do lekarza. Bierze wolne z pracy, gdy syn jest chory. Regularnie chodzi z synem do dentysty, ortodonty, by zadbać o zęby, do okulisty, ponieważ syn ma problemy ze wzrokiem. Wnioskodawczyni wiele rzeczy robi wspólnie z synem, poświęca mu znaczną część swojego wolnego czasu, dba o jego rozwój i organizuje mu czas. Stara się w miarę możliwości finansowych zabierać do kina, bawialni, parku trampolin. Opisana sytuacja powoduje, że syn jest bardzo związany z Wnioskodawczynią, uwielbia ją i świadczy o tym że to Wnioskodawczyni faktycznie sprawuje opiekę nad dzieckiem. Były mąż Wnioskodawczyni zmniejszył sądownie ilość spotkań z dzieckiem o połowę, wbrew jej woli, nie miała ona na to wpływu. Kontakt ojca z dzieckiem jak wskazuje Wnioskodawczyni jest sporadyczny i łatwy do policzenia w skali roku. Czas który dziecko spędza z ojcem ogranicza się do oglądania telewizji i siedzenia przy komputerze, bądź oddawania dziecka pod opiekę swojej matce, by móc pójść na ryby, lub do kolegów. Według Wnioskodawczyni pojęcie opieka nad dzieckiem jest bardzo szerokie i sprowadza się do faktycznego jej pełnienia. W ocenie Wnioskodawczyni sporadyczne kontakty byłego męża z dzieckiem nie mieszczą się w pojęciu sprawowania opieki nad dzieckiem. Pomimo, że były mąż Wnioskodawczyni nie jest pozbawiony praw rodzicielskich, tylko ma je ograniczone, to tej opieki w jej ocenie nie wykonuje. Nie można poznać dziecka i uczestniczyć w jego życiu kilka lub kilkanaście godzin w miesiącu. Wnioskodawczyni bardzo uważnie odnotowuje sobie spotkania byłego męża z dzieckiem w 2017 r. było 58 dni, które po przeliczeniu na godziny bardzo by zaniżyły ilość dni faktycznego kontaktu ojca z dzieckiem. Według Wnioskodawczyni ta znikoma ilość kontaktów ojca z dzieckiem nie jest faktycznym pełnieniem opieki na dzieckiem. Wnioskodawczyni podnosi, iż to ona faktycznie wykonuje władzę rodzicielską, natomiast jej były mąż nie wykonuje władzy rodzicielskiej.