Interpretacja indywidualna z dnia 19.12.2017, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.414.2017.1.MBD, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.414.2017.1.MBD

Dotyczy możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieumorzonej wartości zlikwidowanych środków trwałych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 października 2017 r. (data wpływu 13 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieumorzonej wartości zlikwidowanych środków trwałych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieumorzonej wartości zlikwidowanych środków trwałych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

X S. A. (dalej: Spółka, Wnioskodawca) prowadzi działalność gospodarczą związaną z produkcją tworzyw sztucznych w formach podstawowych, podstawowych chemikaliów nieorganicznych oraz innych wyrobów chemicznych. Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888, z późn. zm., dalej: UPDOP), podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Spółka w swojej działalności wykorzystuje znaczącą ilość mediów, które w formie sieci podziemnych doprowadzane są do różnych obiektów Spółki. Sieci podziemne stanowią majątek trwały zaewidencjonowany zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych i wcześniej obowiązującymi przepisami w tym zakresie. Za jeden środek trwały uznawane są (zależnie od charakterystyki technicznej) określone odcinki rurociągów przesyłowych oraz rurociągi doprowadzające dane medium od rurociągu przesyłowego do danego obiektu technologicznego.