Interpretacja indywidualna z dnia 20.07.2017, sygn. 0114-KDIP1-3.4012.123.2017.2.KC, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-3.4012.123.2017.2.KC

w zakresie uznania bezumownego wynagrodzenia z tytułu dzierżawy gruntu za czynność niepodlegającą opodatkowaniu

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 5 maja 2017 r. (data wpływu 9 maja 2017 r.) uzupełnione pismem z dnia 29 maja 2017 r. (data wpływu 1 czerwca 2017 r.) w odpowiedzi na wezwanie tutejszego Organu z dnia 22 maja 2017 r. (data doręczenia 26 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania bezumownego wynagrodzenia z tytułu dzierżawy gruntu za czynność niepodlegającą opodatkowaniu jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 maja 2017 r. wpłynął ww. wniosek Strony o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania bezumownego wynagrodzenia z tytułu dzierżawy gruntu za czynność niepodlegającą opodatkowaniu. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 maja 2017 r. (data wpływu 1 czerwca 2017 r.) w odpowiedzi na wezwanie tutejszego Organu z dnia 22 maja 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 26 maja 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Firma użytkowała teren na punkt skupu surowców wtórnych na podstawie umowy zawartej do dnia 31 grudnia 2012 roku. Po tym okresie nie wyrażono zgody na przedłużenie umowy dzierżawy i zobowiązano do opuszczenia terenu. W związku z wysokimi nakładami poniesionymi przez firmę na zagospodarowanie terenu oraz z faktem prowadzenia działalności na opisywanym gruncie od 2008 roku firma kilkakrotnie występowała o przedłużenie umowy, na co ZGN nie wyrażał zgody poprzez ciągłe wysyłanie wezwań do opuszczenia terenu oraz nagminne nękanie przez pracowników administracji, którzy straszyli wywiezieniem dobytku Firmy. W rezultacie czego Firma została zmuszona opuścić teren. Po zakończonej umowie ZGN zaczął wystawiać faktury za bezumowne korzystanie z nieruchomości tytułując je jako odszkodowanie, naliczając jednocześnie niezasadny według Firmy podatek od towarów i usług. Nie opuszczenie dzierżawionego gruntu skutkowałoby wytoczeniem przeciwko Firmie powództwa procesowego o czym była niejednokrotnie informowana.