Interpretacja indywidualna z dnia 20.04.2017, sygn. 0114-KDIP3-3.4011.59.2017.1.MS1, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-3.4011.59.2017.1.MS1

Czy zasądzona w pkt 1 wyroku Sądu Rejonowego Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, kwota 1.255.291,41 zł, zwana w przepisie wynagrodzeniem za czas pozostawania bez pracy (art. 57 § 2 kodeksu pracy), która zgodnie ze stanowiskiem Sądu Rejonowego przedstawionym w uzasadnieniu ww. wyroku "stanowi odszkodowanie za szkodę jaką Wnioskodawca poniósł w wyniku utraty wynagrodzenia za pracę wskutek niezgodnego z prawem rozwiązania przez pracodawcę z Wnioskodawcą stosunku pracy", podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032), gdyż stanowi odszkodowanie otrzymane na podstawie wyroku sądowego, które nie zostało zakwalifikowane w ww. ustawie do odszkodowań wyłączonych ze stosowania zwolnienia z podatku dochodowego?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2017 r. (data wpływu 28 marca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od dnia 2 kwietnia 2007 r. Wnioskodawca pracował w Funduszu Składkowym Ubezpieczenia Społecznego Rolników na stanowisku audytora wewnętrznego (obecnie jest pracownikiem Biura Dyrektora Generalnego Ministerstwa Rozwoju). Zgodnie z art. 51 ust 9 obowiązującej m.in. w latach 2007-2008 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych do rozwiązania stosunku pracy z audytorem wewnętrznym wymagana była zgoda Ministra Finansów - był to zatem stosunek pracy prawnie chroniony. Dnia 30 lipca 2008 r. Zarząd Funduszu Składkowego Ubezpieczenia Społecznego Rolników rozwiązał z Wnioskodawcą bez wypowiedzenia umowę o pracę (na podstawie art. 52 § 1 Kodeksu pracy) bez uzyskania wymaganej prawem zgody Ministra Finansów. Wnioskodawca złożył zatem pozew do Sądu o przywrócenie do pracy (na podstawie art. 56 Kodeksu pracy) i zapłatę wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy (na podstawie art. 57 § 2 Kodeksu pracy) - w tym miejscu Wnioskodawca chciał wyraźnie zaznaczyć, że zgodnie z prezentowanym w orzecznictwie Sądu Najwyższego poglądem, który można uznać za utrwalony (por. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 29 czerwca 2005 r., I PK 233/04, OSNP 2006 Nr 10, poz. 148 oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 lipca 2011 r. sygn. II PK 18/11) - dowód: wydruki wyroków SN, "wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy z art. 57 Kodeksu pracy nie jest wynagrodzeniem za pracę tylko odszkodowaniem za szkodę jaką poniósł pracownik w wyniku utraty wynagrodzenia za pracę wskutek niezgodnego z prawem rozwiązania przez pracodawcę stosunku pracy". Pogląd taki zawarty jest także w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 21 kwietnia 2015 r., II PK 151/14 - dowód: wydruk wyroku Sądu Najwyższego.