Interpretacja indywidualna z dnia 27.10.2016, sygn. 2461-IBPB-1-2.4510.799.2016.1.MS, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. 2461-IBPB-1-2.4510.799.2016.1.MS

Czy strata z tytułu zbycia przedawnionych wierzytelności handlowych Spółki, które były uprzednio zaliczone do przychodów należnych, o których mowa w art. 12 ust. 3 ustawy CIT, rozumiana jako różnica pomiędzy wartością wierzytelności zaliczoną uprzednio do przychodów podatkowych Spółki a ceną ich zbycia, będzie stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 30 sierpnia 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 2 września 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy strata z tytułu zbycia przedawnionych wierzytelności, uprzednio zaliczonych do przychodów należnych, będzie stanowiła dla Spółki koszt uzyskania przychodów jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 września 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy strata z tytułu zbycia przedawnionych wierzytelności, uprzednio zaliczonych do przychodów należnych, będzie stanowiła dla Spółki koszt uzyskania przychodów.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja wyrobów z tworzyw sztucznych. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonywała dostaw towarów na rzecz kontrahentów, które były dokumentowane fakturami VAT. Kwoty z tych faktur (kwoty netto) były wykazywane przez Spółkę jako jej przychód należny, zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy CIT. Dochodziło do sytuacji, w których kontrahenci Wnioskodawcy nie regulowali należności wynikających z faktur wystawionych przez Spółkę. Spółka posiada zatem nieuregulowane wierzytelności handlowe, których termin płatności upłynął i w efekcie wierzytelności te uległy przedawnieniu. Wartość nieuregulowanych przez kontrahentów Spółki wierzytelności nie została uznana za koszt uzyskania przychodu bezpośrednio bądź przez odpis aktualizujący. Spółka nie dokonała odpisu wierzytelności z powodu jej przedawnienia.