Interpretacja indywidualna z dnia 05.05.2016, sygn. 1061-IPTPB4.4511.5.2016.1.MG, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, sygn. 1061-IPTPB4.4511.5.2016.1.MG

Czy wartość pierwszej, drugiej i trzeciej raty dobrowolnego odszkodowania, które zostało wypłacone Wnioskodawcy na podstawie Regulaminu Programu Dobrowolnych Odejść, jest wolna od podatku dochodowego, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.)?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 marca 2016 r. (data wpływu 31 marca 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty dobrowolnego odszkodowania w ramach Programu Dobrowolnych Odejść jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty dobrowolnego odszkodowania w ramach Programu Dobrowolnych Odejść.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Postanowieniem nr 4/2014 z dnia 29 stycznia 2014 r., Dyrektor Oddziału Spółki S.A. wprowadził Program Dobrowolnych Odejść (PDO). Zgodnie z Regulaminem Programu Dobrowolnych Odejść, Program ten został skierowany do pracowników wszystkich obszarów działalności pracodawcy. Regulamin Programu Dobrowolnych Odejść według Wnioskodawcy jest Regulaminem, o którym mowa w art. 9 § 1 Kodeksu Pracy. Realizacja Programu Dobrowolnych Odejść została podzielona na kilka etapów. Program Dobrowolnych Odejść określa zasady oraz wysokość wypłaty odszkodowań i odpraw. Skorzystanie z Programu Dobrowolnych Odejść uzależnione jest od woli pracodawcy i uprawnionego pracownika. Z Programu mogą skorzystać pracownicy zatrudnieni na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony, objęci Gwarancją Zatrudnienia na podstawie Umowy Społecznej, a w przypadku braku Gwarancji Zatrudnienia, posiadający minimum 10-letni staż pracy u pracodawcy. Pracownik korzystający z Programu Dobrowolnych Odejść otrzyma: dobrowolne odszkodowanie w zależności od liczby pełnych miesięcy brakujących do uzyskania prawa do emerytury, tj. do osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego, ale nie więcej niż 26 średnich miesięcznych wynagrodzeń pracownika liczonych jako ekwiwalent za urlop wypoczynkowy oraz nie więcej niż 26-krotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia osobowego za 2014 r. u pracodawcy, obliczonego według metodologii GUS; dodatkową kwotę powiększającą dobrowolne odszkodowanie w zależności od liczby miesięcy między datą nabycia uprawnienia do ostatniej nagrody jubileuszowej, a datą rozwiązania umowy o pracę, tj. kwotę wyliczoną jako iloczyn podstawy wymiaru nagrody i liczby miesięcy podzielonej przez 60; odprawę pieniężną, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Maksymalna wysokość dobrowolnego odszkodowania jest zmniejszana w każdym kolejnym etapie realizacji Programu. Dobrowolne odszkodowanie wypłacane pracownikowi w ramach Programu, stanowi kwotę wypłacaną przez pracodawcę w celu zaspokojenia wszelkich roszczeń tego pracownika ze stosunku pracy, związanych z rozwiązaniem umowy o pracę. Skorzystanie przez pracownika z Programu Dobrowolnych Odejść wyłącza prawo tego pracownika do odszkodowań i rekompensat z Umów Społecznych oraz odpraw i odszkodowań przysługujących mu w związku z rozwiązaniem stosunku pracy z innych tytułów, w tym z ZUZP.