Interpretacja indywidualna z dnia 24.02.2016, sygn. 1061-IPTPP1.4512.6.2016.1.ŻR, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, sygn. 1061-IPTPP1.4512.6.2016.1.ŻR

Uznanie komornika sądowego za podatnika podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) i w związku z art. 16 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy -Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 1649 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 grudnia 2015 r. (data wpływu 04 stycznia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania komornika sądowego za podatnika podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04 stycznia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania komornika sądowego za podatnika podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Interpretacją ogólną z dnia 15 czerwca 2015 r. sygn. PT1.050.1.2015.LJU.19 (Dz. Urz. Min. Fin. z dnia 15 czerwca 2015 r. poz. 41) Minister Finansów uznał komorników sądowych za podatników podatku od towarów i usług pomimo tego, że nie uległy zmianie żadne przepisy prawa, które mogłyby skutkować zmianą interpretacji ogólnej z dnia 30 lipca 2004 r. sygn. PPT10-812-802/04/MR/1556PP (Dz. Urz. Min. Fin. z dnia 10 sierpnia 2004 r. Nr 10, poz. 93), jak również nie wprowadzono nowych uregulowań prawnych w tym zakresie.

Wnioskodawca, w myśl art. 1 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji z dnia 29 sierpnia 1997 (Dz. U. Nr 133, poz. 882), z dnia 15 maja 2015, (Dz. U. z 2015 r. poz. 790), będąc komornikiem sądowym, jest funkcjonariuszem publicznym działającym przy sądzie rejonowym. Zgodnie z art. 2 tejże ustawy, komornik wykonuje czynności egzekucyjne w prawach cywilnych (), a także inne czynności przekazane na podstawie odrębnych przepisów. Dalej art. 2 ust. 5 ustawy stanowi, że organy administracji publicznej, urzędy skarbowe, organy rentowe, o których mowa w art. 476 § 4 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r.-Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 z późn. zm.), banki, spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, podmioty prowadzące działalność maklerską, organy spółdzielni mieszkaniowych, zarządy wspólnot mieszkaniowych, inne podmioty zarządzające mieszkaniami i lokalami użytkowymi, jak również inne instytucje, są obowiązane na pisemne żądanie komornika udzielić mu informacji niezbędnych do prawidłowego prowadzenia postępowania egzekucyjnego, wykonania postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia oraz wykonania innych czynności wchodzących w zakres jego ustawowych zadań, w szczególności dotyczące stanu majątkowego dłużnika oraz umożliwiających identyfikację składników jego majątku. Przepis art. 761 Kodeksu postępowania cywilnego stosuje się odpowiednio. Z kolei art. 763 Kpc daje komornikowi uprawnienie do nałożenia kary grzywny za nieuzasadnioną odmowę udzielenia organowi egzekucyjnemu wyjaśnień lub informacji przewidzianych w art. 761 Kpc albo za udzielanie informacji lub wyjaśnień świadomie fałszywych - tak więc komornik sądowy został wyposażony we władztwo, czego oznaką jest również używana przez komornika pieczęć urzędowa z godłem państwa.