Interpretacja indywidualna z dnia 12.02.2015, sygn. IPPB3/423-1203/14-2/AG, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPB3/423-1203/14-2/AG

Czy Umowa faktoringu, którą Spółka zawarła z Bankiem powinna być kwalifikowana jako pożyczka, o której mowa w art. 16 ust. 7b nowelizowanej ustawy pdop i tym samym w przedstawionym stanie faktycznym znajdą zastosowania ograniczenia wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 60 znowelizowanej ustawy pdop?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 24 listopada 2014 r. (data wpływu 1 grudnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: X., Spółka, Wnioskodawca) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawiera jako leasingodawca - umowy leasingu samochodów i maszyn.

Zgodnie z postanowieniami tych umów, wynagrodzenie płacone Spółce z tytułu leasingu (kwota (poszczególnych rat leasingowych) jest zmienne uzależnione od stopy oprocentowania W. Oznacza to, że ustalona w chwili zawarcia kontraktu pierwotna wartość wierzytelności przysługujących X. z tytułu umów leasingu może podlegać zmianom w czasie na skutek zmiany oprocentowania na polskim rynku międzybankowym.

Spółka zawarła ze swoim udziałowcem - Bank - (dalej: Bank) umowę faktoringu (dalej: Umowa faktoringu), na mocy której X. dokonuje cesji (sprzedaży) przysługujących jej niewymagalnych wierzytelności z tytułu umów leasingu (dalej: wierzytelności). Wierzytelności są zbywane przez Spółkę na rzecz Banku za wynagrodzeniem niższym od wartości nominalnej wierzytelności. Różnica pomiędzy wartością nominalną wierzytelności a ceną ustaloną w Umowie faktoringu (dyskonto) stanowi wynagrodzenie Banku z tytułu świadczenia usługi faktoringu.