Interpretacja indywidualna z dnia 26.05.2015, sygn. IBPBI/2/4510-233/15/APO, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. IBPBI/2/4510-233/15/APO

możliwość skorygowania wysokości przychodów o kwotę nienależnych i nieotrzymanych kar umownych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 27 lutego 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 5 marca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości skorygowania wysokości przychodów o kwotę nienależnych i nieotrzymanych kar umownych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2015 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości skorygowania wysokości przychodów o kwotę nienależnych i nieotrzymanych kar umownych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej również Spółka) jest przedsiębiorcą prowadzącym na terytorium Polski działalność gospodarczą polegającą m.in. na produkcji i dystrybucji pojazdów samochodowych oraz części zamiennych do tych pojazdów. Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. W wyniku postępowania o udzielenie zamówienia publicznego 17 września 2008 r. Spółka zawarła z podmiotem X (dalej również Zamawiający) umowę, której przedmiotem była sprzedaż 401 sztuk pojazdów. Dodatkowo, 23 października 2008 r. w trybie zamówienia z wolnej ręki, strony umowy zawarły drugą umowę, której przedmiotem była dostawa 62 sztuk pojazdów. W dniu 25 września 2009 r. strony podpisały aneks do umowy z 17 września 2008 r., w którym zmieniły termin realizacji umowy. Obie wspomniane wyżej umowy szczegółowo precyzowały terminy i ilości poszczególnych dostaw zamówionych pojazdów przewidując jednocześnie możliwość nałożenia kary zarówno na Spółkę jak i Zamawiającego za nieterminowe wywiązanie się z zobowiązań umownych odpowiednio do dostawy oraz odbioru pojazdów będących przedmiotem umów. Po zakończeniu dostaw zamówionych pojazdów, Spółka doszła do wniosku, że w trakcie realizacji umowy z 17 września 2008 r. doszło do okoliczności uzasadniających nałożenie kary umownej na Zamawiającego. W szczególności uznała, że Zamawiający nie dochował wyznaczonych umową terminów odbioru pojazdów, co w świetle zapisów umownych upoważniało Spółkę do obciążenia Zamawiającego karą umowną. W efekcie, Spółka obciążyła Zamawiającego wyliczoną w oparciu o posiadane przez siebie dokumenty karą umowną w kwocie 6.722.803,29 zł, co udokumentowała notą obciążeniową wystawioną 29 grudnia 2009 r. na Zamawiającego. Następnie, z tych samych powodów obciążyła Zamawiającego karą umowną w kwocie 1.820.249,76 zł, co udokumentowała kolejną notą obciążeniową wystawioną na Zamawiającego 17 czerwca 2010 r. Kwota kar umownych wynikająca z wystawionych not obciążeniowych została zaliczona do przychodów opodatkowanych Spółki w dacie ich wystawienia i w efekcie zadeklarowana jako przychód podatkowy odpowiednio w zeznaniu CIT-8 za 2009 r. oraz w zeznaniu CIT-8 za 2010 r. W związku z odmową zapłaty kary umownej przez Zamawiającego Spółka wniosła powództwo o jej zapłatę do Sądu Okręgowego. W międzyczasie, pismem z 25 czerwca 2012 r. skierowanym do Sądu Okręgowego Spółka ograniczyła żądaną od pozwanego kwotę kar ogółem z kwoty 8.543.053,05 zł do kwoty 6.729.182,67 zł, motywując to weryfikacją liczby dni, w jakich Spółka oczekiwała na odbiór pojazdu przez Zamawiającego. Różnica między kwotą żądaną pierwotnie a kwotą żądaną po weryfikacji stanu faktycznego przez Spółkę wynosząca -1.813.870,38 zł została zgłoszona tylko na potrzeby procesu sądowego wytoczonego przez Spółkę i nie została udokumentowana odrębnym dokumentem księgowym skierowanym do Zamawiającego (np. notą korygującą lub stornującą do wcześniej wystawionych not obciążeniowych). Różnica ta nie pomniejszyła także w żaden sposób przychodów podatkowych Spółki. Po rozpoznaniu sprawy Sąd Okręgowy w wyroku z 21 grudnia 2012 r. oddalił powództwo Spółki o zapłatę kary umownej. W uzasadnieniu wyroku Sąd stwierdził, że: powód nie wykazał, aby pozwany ze swojej winy nie odebrał pojazdów w terminie ustalonym w umowie tym samym uznając, że Spółka nie miała podstaw żądać od Zamawiającego zapłaty kary umownej. Na skutek apelacji wniesionej przez Spółkę do Sądu Apelacyjnego, po rozpoznaniu sprawy, Sąd w wyroku z 9 lipca 2013 r. w całości podzielił stanowisko Sądu Okręgowego i oddalił apelację Spółki o zapłatę kary umownej. W efekcie, w następstwie przywołanych wyroków, Spółka nie otrzymała kwoty kary umownej, której zapłaty wymagała wcześniej od Zamawiającego.