Interpretacja indywidualna z dnia 31.03.2015, sygn. ILPB3/423-720/14-2/JG, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPB3/423-720/14-2/JG

Podatek dochodowy od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z 22 grudnia 2014 r. (data wpływu 31 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest jednym z wiodących producentów cukru w Polsce. Działalność produkcyjna, jaką prowadzi Spółka nierozerwalnie wiąże się z ryzykiem występowania wypadków, jakim mogą ulec pracownicy podczas wykonywania zleconych im zadań. Powyższe dotyczy w szczególności pracowników produkcyjnych, którzy z uwagi na charakter wykonywanej pracy są w większym, niż inne osoby zatrudnione przez Wnioskodawcę, stopniu narażeni na wystąpienie zdarzeń mogących powodować uszczerbek na zdrowiu bądź nawet utratę życia.

W zakresie zaistniałego stanu faktycznego, Wnioskodawca pragnie wskazać, iż wypadki przy pracy będące podstawą wypłat rent wyrównawczych miały miejsce podczas zatrudnienia poszkodowanych pracowników u poprzedników prawnych Wnioskodawcy.

W sytuacjach, w których doszło do znacznego uszczerbku na zdrowiu, poszkodowani pracownicy odchodzili na rentę, a poprzednicy prawni Wnioskodawcy rozwiązywali z tymi pracownikami stosunek zatrudnienia. Pracownicy ci, po otrzymaniu orzeczenia o przyznaniu renty z ZUS występowali na podstawie art. 444−445 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2014 r., poz. 121; dalej Kodeks cywilny) z roszczeniem do pracodawcy o przyznanie tzw. renty wyrównawczej, której wysokość odpowiada różnicy pomiędzy wysokością świadczenia przyznanego przez ZUS a wysokością wynagrodzenia, jakiego mógłby oczekiwać pracownik, gdyby był w stanie wykonywać pracę.