Interpretacja indywidualna z dnia 12.12.2014, sygn. IPPB3/423-957/14-2/GJ, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPB3/423-957/14-2/GJ

wniosek o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2014 r. (data wpływu 15 września 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny

Spółka Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca, Spółka, X) prowadziła m. in. działalność usługową związaną z uprawami rolnymi. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej X zawierała umowy leasingu operacyjnego, których przedmiotem był sprzęt rolniczy. Z powodu naruszenia przez Wnioskodawcę postanowień Ogólnych Warunków Umowy leasingu, umowy zostały rozwiązane przez leasingodawcę, który zwrócił się o zwrot sprzętu rolniczego będącego przedmiotem wypowiedzianych umów oraz o zwrot niezapłaconych rat, odsetek od nieterminowych płatności rat oraz kosztów przeprowadzonych ekspertyz. Powodem wypowiedzenia umów leasingu przez leasingodawcę było nieterminowe regulowanie rat leasingowych na skutek złej kondycji finansowej Spółki. Następnie leasingodawca skierował do Spółki wezwania do zapłaty odpowiednich kwot dotyczących rozwiązanych umów leasingu tytułem zdyskontowanych przyszłych rat, odsetek od nieterminowych płatności oraz kosztów ekspertyz. Kwota do zapłaty została pomniejszona o kwoty uzyskane ze sprzedaży sprzętu rolniczego, które jednak nie pokryły całości zobowiązania wobec leasingodawcy. W związku z pogarszającą się sytuacją finansową, X nie było w stanie uregulować kwoty zaległości dotyczącej ww. umów leasingu. Dlatego też, całość zadłużenia wobec leasingodawcy zostało zapłacone przez podmiot trzeci zgodnie z dyspozycją art. 518 par. 1 pkt 3 Kodeksu Cywilnego. Na podstawie tego przepisu osoba trzecia, która spłaca wierzyciela, nabywa spłaconą wierzytelność do wysokości dokonanej zapłaty, jeżeli działała za zgodą dłużnika w celu wstąpienia w prawa wierzyciela. W opisywanym stanie faktycznym doszło więc do tzw. konwersji długu skutkującej wstąpieniem podmiotu trzeciego w prawa wierzyciela, czyli leasingodawcy. Konsekwencją opisanej zmiany wierzyciela na podmiot trzeci w wyniku konwersji długu była konieczność spłaty zobowiązania pieniężnego wynikającego z rozwiązanych umów leasingu na rzecz wskazanego wyżej podmiotu trzeciego. Dlatego też, Wnioskodawca zawarł umowę pożyczki i z pozyskanych (w wyniku pożyczki) środków pieniężnych spłacił całość tej kwoty zaspakajając podmiot trzeci.