Interpretacja indywidualna z dnia 17.10.2014, sygn. IPPB1/415-825/14-2/ES, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPB1/415-825/14-2/ES

w zakresie ustalania zaliczek na podatek dochodowym od osób fizycznych

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa(Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 14 lipca 2014 r. (data wpływu 17 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalania zaliczek na podatek dochodowym od osób fizycznych nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie potwierdzenia prawidłowości ustalania zaliczek na podatek dochodowym od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, będący osobą fizyczną, prowadzący działalność handlową w formie spółki jawnej i prowadzący księgi rachunkowe przez tę spółkę jawną, dokonuje:

1. zaliczenia w ciężar kosztów towarów zakupionych w momencie ich zakupu,
2. ustalenia na koniec roku podatkowego stanu zakupionych w danym roku i nie sprzedanych towarów (remanent zapasów) i korekty kosztów o wartość tego stanu.

Stan remanentu z poprzedniego roku zostaje zaliczony w ciężar kosztów w pierwszym dniu nowego roku podatkowego.

Gdyby tak nie zrobić, czyli gdyby zaliczać stan remanentu z poprzedniego roku w ciężar kosztów w pierwszym dniu nowego roku podatkowego, to po pierwsze ten stan przestałby być kosztem kiedykolwiek ponieważ w pkt 1) w koszty daje się tylko zakupione towary, i po drugie ponieważ ogólne stwierdzenie przepisów podatkowych mówi że kosztami obciążającymi przychód są wszystkie te które służą powstaniu przychodu a przecież towary znajdujące się w remanencie są po to aby je na najszybciej sprzedać czyli właśnie w zaczynającym się roku podatkowym. Takie rozumowanie odpowiada także ogólnej zasadzie, że dochód będący podstawą opodatkowania jest wtedy kiedy przychody przekroczą koszty. Od tej zasady jest jeden wyjątek: konieczność dokonania remanentu końcowo rocznego. Gdyby nie stosować tej ogólnej zasady to należałoby by przyjąć że skarb państwa jest drapieżny i nie chce poczekać aż u podatnika powstanie faktyczny dochód (czyli przychód przekroczy koszty) a to jest absurd gospodarczy i nie zgodne właśnie z tą zasadą o której pisze Wnioskodawca na początku tej kwestii. Z kolei gdyby nie było remanentów rocznych to mogłoby się zdarzyć że podmiot stale zwiększający zakupy (co z drugiej strony jest nie realne) mógłby nie płacić podatku przez wiele lat, a to z kolei kłóciło by się z zasadą rocznych okresów podatkowych.