Interpretacja indywidualna z dnia 11.07.2014, sygn. IPPB3/423-577/10-5/S/14/JBB, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPB3/423-577/10-5/S/14/JBB

Czy zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy o CIT strata z tytułu sprzedaży przez Spółkę wierzytelności, które były uprzednio zaliczone do jej przychodów należnych na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o CIT będąca różnicą między nominalną wysokością tej wierzytelności wraz z podatkiem od towarów i usług (brutto) a ceną uzyskaną z tytułu sprzedaży wierzytelności, stanowić będzie dla Spółki koszt uzyskania przychodów?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów, uwzględniając prawomocny od dnia 11 lutego 2014r. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie sygn. akt III SA/Wa 1004/11 z dnia 24 listopada 2011r. (data wpływu 11.04.2014r.), stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 06.08.2010r. (data wpływu 12.08.2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych związanych ze sprzedażą wierzytelności jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12.08.2010r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych związanych ze sprzedażą wierzytelności.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług telekomunikacyjnych za wynagrodzeniem. Przychodami z tytułu prowadzonej działalności Spółki są opłaty abonamentowe, jak i inne należności od klientów Spółki. Świadczenie usług dokumentowane jest fakturami VAT, a wartość sprzedaży netto rozpoznawana jest przez Spółkę jako przychód z działalności gospodarczej zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako ustawa o CIT). Częstym zjawiskiem są sytuacje braku regulowania należności przez klientów. W związku z tym, iż dochodzenie zapłaty należności na drodze sądowej, a następnie w postępowaniu egzekucyjnym nie daje gwarancji wyegzekwowania należnej zapłaty, Spółka decyduje się na sprzedaż wierzytelności podmiotom profesjonalnie zajmującym się windykacją należności. Wierzytelności w chwili sprzedaży nie są przedawnione, a cena sprzedaży jest ustalana poniżej ich wartości nominalnej. Z tytułu zbycia przedmiotowych wierzytelności Spółka ponosi stratę.