Interpretacja indywidualna z dnia 24.04.2014, sygn. IPPP3/443-207/14-2/MKw, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPP3/443-207/14-2/MKw

Miejsce świadczenia usług magazynowania.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2014 r. (data wpływu 6 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług magazynowania jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 marca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług magazynowania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka ma zamiar świadczyć usługi magazynowe na rzecz podmiotów krajowych oraz podmiotów zagranicznych, niezarejestrowanych w Polsce jako podatnicy VAT czynni, mających siedziby w krajach należących do Unii Europejskiej, jak również w krajach leżących poza Unią Europejską.

Usługi magazynowe świadczone będą:

1. jako usługi przechowywania, w ramach których wykonywane będą czynności typowe dla tej usługi, tj. obejmujące pobranie, wyładunek, załadunek, składowanie i wydanie towaru; bądź
2. jako część usługi logistycznej polegającej na składowaniu w składzie celnym publicznym (w tym pobranie, wyładunek, załadunek, składowanie i wydanie towaru) oraz przyjęciu pełnomocnictwa od klienta w zakresie dokonywania różnych czynności wobec organów celnych, udzieleniu poręczeń i gwarancji w imieniu klienta, prowadzeniu stosownych ewidencji, dokonywaniu procedur celnych w imieniu klienta.

W żadnym przypadku umowy z kontrahentami nie będą wskazywały obowiązku przechowywania towarów w konkretnie określonej nieruchomości, ani też nie będą odnosiły się do wyraźnie określonych części tej nieruchomości. Ponadto, kontrahenci nie będą mieli przyznanego prawa swobodnego wstępu do nieruchomości (bądź jej części), w której przechowywane będą ich towary.