Interpretacja indywidualna z dnia 09.01.2014, sygn. IPPB2/436-540/13-6/MZ, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPB2/436-540/13-6/MZ

Skoro transakcja nabycia wierzytelności nie jest objęta zakresem podatku od towarów i usług, powyższa czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. b stawka podatku wynosi 1%.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2013 r. (data wpływu 02 października 2013 r.) uzupełnionym w dniu 11 grudnia 2013 r. na wezwanie z dnia 28 listopada 2013 r. Nr IPPP3/443-912/13-2/IG, Nr IPPB1/415-1041/13-2/MT i Nr IPPB2/436-540/13-2/MZ (data nadania 28 listopada 2013 r., data doręczenia 10 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia cesji wierzytelności - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia cesji wierzytelności.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (Wnioskodawca) powstała w maju 2013 roku. Działa na podstawie podatkowej ksiązki przychodów i rozchodów oraz jest zgłoszona jako podatnik VAT. Zajmuje się doradztwem prawnym związanym z przepisami dotyczącymi procedury administracyjnej oraz karnej, w tym karnej skarbowej. Oprócz tego zajmuje się dochodzeniem roszczeń odszkodowawczych od towarzystw ubezpieczeniowych w imieniu swoich klientów (umowa o dochodzenie roszczeń odszkodowawczych przewiduje wynagrodzenie Kancelarii określone jako succes fee). Od niedawna Kancelaria dokonuje cesji wierzytelności (umowy sprzedaży wierzytelności) związanych z komunikacyjnymi roszczeniami odszkodowawczymi, których to roszczeń już we własnym imieniu dochodzi od towarzystw ubezpieczeniowych. Cedentem jest zawsze osoba fizyczna poszkodowana (chodzi tylko o szkody majątkowe, a nie osobowe) w jakimś zdarzeniu drogowym. Cesjonariuszem jest P., jako prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą Kancelaria. Osoby poszkodowane, po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego przez towarzystwo ubezpieczeniowe, otrzymują pewną kwotę odszkodowania. Jeżeli uważają, że wysokość tego odszkodowania jest zaniżona, ale nie chcą spierać się z towarzystwem ubezpieczeniowym w zakresie dopłaty odszkodowania, bądź nie wiedzą jak tę dopłatę uzyskać przesyłają całość dokumentacji ubezpieczeniowej do Kancelarii celem jej weryfikacji z zapytaniem o wycenę wierzytelności, bądź już z propozycją jakiejś kwoty. Jeżeli obie strony zgadzają się to podpisywana jest cesja wierzytelności. Głównym i podstawowym zapisem w treści cesji jest oświadczenie cedenta, że w związku z konkretnym zdarzeniem drogowym uszkodzeniu uległ pojazd będący własnością cedenta i z tytułu tego zdarzenia przysługuje cedentowi wierzytelność o zapłatę odszkodowania do sprawcy szkody oraz do konkretnego towarzystwa ubezpieczeniowego, w którym pojazd sprawcy szkody objęty był w chwili zdarzenia obowiązkowym ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej pojazdów mechanicznych. Cedent dalej oświadcza, że otrzymał od towarzystwa ubezpieczeniowego odszkodowanie w konkretnej wysokości, które jednak nie czyni w pełni zadość obowiązkowi pełnego naprawienia szkody, ponieważ nie wystarczyło do przeprowadzenia pełnej naprawy pojazdu. Z chwilą zawarcia niniejszej umowy cedent zbywa za umówioną cenę, a cesjonariusz nabywa wierzytelność o zapłatę pozostałej należnej części odszkodowania powyżej już wypłaconej przez towarzystwo ubezpieczeniowe kwoty do wysokości pełnego odszkodowania. Na cesjonariusza wraz z wierzytelnością przechodzą wszelkie prawa z nią związane (również prawo do odsetek i zwrotu kosztów wykonania opinii niezależnego rzeczoznawcy). Pozostała należna część odszkodowania, o której mowa w treści umowy cesji, nie jest określona kwotowo w treści umowy i nie jest dokładnie znana w chwili podpisywania umowy cesji. Jej wysokość jest bowiem ustalana dopiero później, na podstawie wyceny dokonywanej poprzez specjalistyczną firmę zewnętrzną, której Kancelaria zleca wykonanie kosztorysu naprawy danego pojazdu w oparciu o licencjonowany program komputerowy A., za pomocą którego wyliczona zostaje prawidłowa wartość części zamiennych niezbędnych w wykonaniu naprawy pojazdu oraz prawidłowa kwota za roboczogodzinę pracowników warsztatu przyjęta jako średnia kwota cen stosowanych w tym zakresie. Tak ustalony koszt naprawy pojazdu wynikający z wyceny jest pomniejszany o wysokość odszkodowania uprzednio wypłaconego przez towarzystwo ubezpieczeniowe poszkodowanemu. W ten sposób ustalona zostaje przewidywana wysokość roszczenia, czyli pozostałej należnej części odszkodowania, o której mowa w treści umowy cesji. Przykład: zaniżona wartość odszkodowania wypłacona poszkodowanemu przez towarzystwo ubezpieczeniowe: 2500 zł, koszt naprawy pojazdu wynikający z wyceny: 7500 zł, przewidywana wartość dopłaty: 5000 zł, koszt wyceny: 100 zł, cena zakupu wierzytelności: 500 zł. Po zebraniu w ten sposób niezbędnych danych sporządzane jest do towarzystwa ubezpieczeniowego wezwanie do zapłaty opiewające na: kwotę dopłaty wraz z odsetkami ustawowymi, kwotę wykonania wyceny i koszty korespondencji. Towarzystwo ubezpieczeniowe albo wypłaca żądaną sumę albo proponuje jakąś jej część do wypłaty zgadzając się częściowo z wezwaniem przedstawiając proponowaną kwotę do zapłaty do akceptacji Kancelarii albo odmawia dopłaty w ogóle. W przypadku odmowy sprawa kierowana jest przez Kancelarię do postępowania nakazowego, w wyniku którego wydawany jest wyrok nakazowy, który przymusza towarzystwo ubezpieczeniowe do dopłaty wraz z odsetkami ustawowymi oraz kosztami wyceny i kosztem korespondencji, bądź sprawa toczy się w wyniku sprzeciwu w postępowaniu zwykłym przed sądem.