Interpretacja indywidualna z dnia 24.09.2014, sygn. IBPBI/2/423-756/14/CzP, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. IBPBI/2/423-756/14/CzP

Czy w związku ze zwolnieniem siebie ze zobowiązania pożyczkowego wobec portugalskiej spółki, które nastąpi poprzez skorzystanie z instytucji datio in solutum, Spółka będzie zobowiązana do rozpoznania przychodu w pdop, z tytułu należnych, lecz nieotrzymanych odsetek od spółki czeskiej?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 3 lipca 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 23 czerwca 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 25 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka jest zobowiązana do rozpoznania przychodu z tytułu odsetek przysługujących jej od spółki czeskiej w związku z uregulowaniem zobowiązania wobec spółki portugalskiej z wykorzystaniem instytucji świadczenia zamiast wypełnienia (datio in solutum) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 czerwca 2014 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka jest zobowiązana do rozpoznania przychodu z tytułu odsetek przysługujących jej od spółki czeskiej w związku z uregulowaniem zobowiązania wobec spółki portugalskiej z wykorzystaniem instytucji świadczenia zamiast wypełnienia (datio in solutum).

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka (podmiot z siedzibą w Polsce) z tytułu udzielonych pożyczek była wierzycielem spółki zagranicznej z siedzibą w Czechach. Wierzytelność Spółki obejmowała kwotę główną pożyczki oraz kwotę naliczonych a nieotrzymanych odsetek. Jednocześnie Spółka zobowiązana była do zwrotu należności pieniężnej otrzymanej od spółki z siedzibą w Portugalii z tytułu zawarcia umowy pożyczki. Wierzytelność opiewała jedynie na kwotę główną pożyczki. Spółka w celu zwolnienia siebie z przedstawionego wyżej zobowiązania wobec spółki portugalskiej skorzystała z instytucji datio in solutum, tj. świadczenie zamiast wykonania przewidzianej w art. 453 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tj. Dz.U. z 2014 r. poz. 121.; dalej jako: KC). Aby skorzystać z tej możliwości Spółka zawarła z portugalską spółką stosowną umowę, w której dokonała przeniesienia na jej rzecz wierzytelności z tytułu pożyczki udzielonej spółce czeskiej - wyrażonej zarówno w kwocie głównej pożyczki, jak i kwocie naliczonych lecz nieotrzymanych odsetek. Powyższa transakcja ekonomicznie została potraktowana jako rozliczenie zobowiązania ciążącego na Spółce wobec spółki portugalskiej. W momencie zawarcia umowy o świadczenie w miejsce wypełnienia (datio in solutum) Spółka, zamiast uregulować zobowiązanie w formie środków pieniężnych, przeniosła wierzytelność przysługującą jej od innej spółki (czeskiej). Kwota przeniesionej wierzytelności (kwota główna wraz z odsetkami od pożyczki) odpowiadała przy tym wysokości kwoty zobowiązania wobec spółki portugalskiej. Innymi słowy, łączne kwoty były równe w ramach każdego z zobowiązań. W rezultacie czynność ta nie wymagała zarówno po stronie Spółki, jak i spółki czeskiej, dodatkowych przepływów pieniężnych. W skutek powyższego Spółka przestała być dłużnikiem portugalskiej spółki oraz wierzycielem spółki czeskiej. Nowym wierzycielem spółki czeskiej z tytułu pożyczki poprzednio zaciągniętej przez nią od Spółki stała się spółka portugalska. Tym samym zobowiązanie pożyczkowe spółki czeskiej pozostało niezmienione i będzie dalej istnieć na podstawie zwartej uprzednio umowy pożyczki w identycznym kształcie jak uprzednio w stosunku do Spółki.