Interpretacja indywidualna z dnia 17.02.2014, sygn. IBPBII/1/436-315/13/MCZ, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. IBPBII/1/436-315/13/MCZ

opodatkowanie umowy darowizny wierzytelności

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 13 listopada 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 19 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych darowizny wierzytelności - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2013 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych darowizny wierzytelności.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni zawarła ze swoim mężem (pożyczkodawcą) umowy pożyczek: 8 grudnia 2009 r. na kwotę 375.000 zł, 12 lutego 2010 r. na kwotę 100.000 zł oraz 1 marca 2010 r. na kwotę 130.000 zł (dalej: umowy pożyczek). W związku zawarciem każdej z umów pożyczek, Wnioskodawczym złożyła odpowiednie deklaracje PCC-3 i uiściła należny podatek od czynności cywilnoprawnych. W konsekwencji udzielenia pożyczek po stronie pożyczkodawcy powstały wierzytelności w postaci roszczeń o zwrot pożyczonych kwot wraz z odsetkami. Obecnie mąż Wnioskodawczyni rozważa przeniesienie na jej rzecz pod tytułem darmym przysługujących mu praw majątkowych w postaci roszczeń o zwrot każdej z pożyczek wraz z odsetkami, które to przeniesienie praw przyjmie postać darowizny. W konsekwencji dokonania darowizny ww. praw majątkowych na rzecz Wnioskodawczyni, doszłoby do konfuzji, tj. połączenia w jednej osobie obowiązków dłużnika oraz uprawnień wierzyciela, prowadzącego do wygaśnięcia zobowiązania.