Interpretacja indywidualna z dnia 31.10.2014, sygn. ILPB4/423-370/14-2/MC, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPB4/423-370/14-2/MC

Czy Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, przypadającą na niego, jako wspólnika Spółki, część kwoty 401.857 zł, zapłaconą na podstawie orzeczenia sądowego, wydanego w oparciu o przepis art. 1051(1) k.p.c.?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2014 r. (data wpływu 4 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki komandytowej (dalej: Spółka), która od 1994 r. prowadzi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność wydawniczą, w ramach której mieści się między innymi wprowadzanie do obrotu czasopism krzyżówkowych. Spółka posiada ugruntowaną pozycję na rynku, jednakże działa w warunkach silnej konkurencji i podejmuje decyzje inwestycyjne co do przedsięwzięć obarczonych sporym ryzykiem gospodarczym. Po wprowadzeniu na rynek czasopism krzyżówkowych w małym formacie podmiot konkurujący wniósł przeciwko Spółce powództwo, w którym zażądał zakazania czynów nieuczciwej konkurencji, zakazania naruszania praw ze znaku towarowego oraz zapłatę określonej kwoty zadośćuczynienia. Sąd Apelacyjny, prawomocnym wyrokiem, oddalając roszczenia związane z zadośćuczynieniem oraz naruszeniem praw do znaków towarowych, opisał zakazane zestawienie elementów graficznych okładki czasopism kwestionowanych przez konkurenta i tym samym dopuścił możliwość dalszego wprowadzenia przez Spółkę na rynek czasopism krzyżówkowych po dostosowaniu wyglądu okładki przy uwzględnieniu opisu wskazanego w wyroku. Spółka dostosowała wygląd okładek spornych czasopism do zaleceń Sądu Apelacyjnego. Mimo to na skutek wniosku podmiotu konkurującego Spółka została prawomocnie ukarana grzywną w wysokości 1.000 zł przez Sąd Rejonowy, która zgodnie z obowiązującymi przepisami kodeksu postępowania cywilnego nie mogła być skutecznie uchylona. Grzywna została zapłacona. Po wydaniu postanowienia w sprawie w/w grzywny i wobec treści w/w wyroku Sądu Apelacyjnego Spółka ponownie zmodyfikowała wygląd okładki po raz drugi dostosowując się do zaleceń Sądu Apelacyjnego. W dniu 3 maja 2012 r. weszła w życie nowelizacja Kodeksu postępowania cywilnego, która w istotny sposób zmieniła ryzyko związane z prowadzeniem tej inwestycji. Konkurent Spółki, w związku z wejściem w życie nowelizacji Kodeksu postępowania cywilnego, polegającej na wprowadzeniu przepisu art. 1051(1) k.p.c., wystąpił do Sądu Rejonowego z wnioskiem o nakazanie Spółce zapłaty sumy pieniężnej w kwocie 400.000 złotych (pierwotnie była to kwota 200.000 zł, jednakże żądanie wniosku zostało rozszerzone) oraz zobowiązanie Spółki do zapłaty kwoty 200.000 zł w za każde kolejne naruszenie, a także zasądzenie na swoją rzecz kosztów postępowania. Roszczenie związane było z wyglądem okładki czasopism krzyżówkowych w małym formacie po drugim dostosowaniu ich wyglądu do zaleceń w/w wyroku Sądu Apelacyjnego. Sąd uznał roszczenia podmiotu konkurującego za zasadne, w związku z czym Spółka wniosła zażalenie do sądu wyższej instancji na rzeczone postanowienie. Sąd wyższej instancji oddalił zażalenie i jednocześnie zasądził na rzecz konkurenta Spółki zwrot kosztów postępowania zażaleniowego. W rezultacie Spółka została zobowiązana do zapłaty sumy 401.857 zł w związku z naruszeniami, których zdaniem sądu dopuszczono się w przedmiotowej sprawie oraz do zwrotu kosztów postępowania sądowego. Mimo odwołania orzeczenie uprawomocniło się. Rzeczona kwota została przez Spółkę uiszczona w całości i ponownie dokonano zmiany wyglądu okładek kwestionowanych czasopism. Sąd Rejonowy nakładając grzywnę i następnie zasądzając sumę pieniężną przewidzianą w art. 1051(1) k.p.c. opierał się na swojej ocenie szaty graficznej okładek, a w przypadku zasądzania kwoty 400.000 zł na całkowitej dowolności, co do ustalenia jej wysokości. Brał pod uwagę wielkość nakładów wszystkich czasopism wydawanych przez Spółkę, a nie tylko spornych, ogólną pozycję Spółki na rynku wydawniczym, a przede wszystkim zysk osiągnięty w roku 2011 r., zaś w 2012 r. stan środków pieniężnych w kasie i na rachunkach bankowych. Od wysokości zysku i środków pieniężnych uzależnił wysokość zasądzonej sumy. Natomiast Ustawodawca formułując treść art. 1051(1) k.p.c. nie wprowadził zasad ustalania wysokości sumy pieniężnej ani jej dolnej/górnej granicy.