Interpretacja indywidualna z dnia 03.09.2014, sygn. ILPP2/443-625/14-2/EN, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPP2/443-625/14-2/EN

Podatek od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabycia wierzytelności celem ich windykacji oraz dalszej odsprzedaży.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowo-akcyjna, przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2014 r. (data wpływu 4 czerwca 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabycia wierzytelności celem ich windykacji oraz dalszej odsprzedaży jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabycia wierzytelności celem ich windykacji oraz dalszej odsprzedaży.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka zajmuje się pozostałym pośrednictwem finansowym, doradztwem gospodarczym, finansowaniem kontraktów między innymi poprzez usługi faktoringu, prefinansowanie kontraktów (faktoring zamówieniowy) oraz usługi windykacji. Niezależnie od powyższych usług, Spółka zawiera również umowy cesji (sprzedaży) wierzytelności, na podstawie których nabywa wierzytelności, celem ich dalszej windykacji we własnym zakresie, przy czym występują następujące rodzaje umów cesji:

1. Umowy cesji wierzytelności, na podstawie których Spółka nabywa wierzytelności własne zbywcy, celem ich windykacji bądź dalszej sprzedaży już we własnym zakresie i na własne ryzyko.Wierzytelności przenoszone są wraz ze wszelkimi przynależnymi prawami. Nabycie, o którym mowa, następuje po cenie niższej od wartości nominalnej. Różnica między wartością nominalną nabywanej wierzytelności a ceną jej nabycia odzwierciedla rzeczywistą wartość ekonomiczną tej wierzytelności w chwili nabycia, która jest uzależniona od perspektyw na spłatę i zwiększonego ryzyka niewypłacalności dłużników. W związku z zawarciem umowy cesji, Spółka nie otrzymuje od zbywcy jakiegokolwiek wynagrodzenia. We wskazanym rodzaju umów, nie zawarto postanowień, pozwalających na zmianę umówionej ceny sprzedaży w zależności od powodzenia czynności zmierzających do wyegzekwowania nabytych wierzytelności. Nabycie wierzytelności następuje na podstawie art. 509 k.c. i następnych. Z ww. umów nie wynikają żadne inne postanowienia dotyczące obowiązków Spółki jako nabywcy wobec zbywcy wierzytelności. Umowy powyższe nie przewidują również cesji zwrotnej. Nabywając wierzytelność na podstawie ww. umów, Spółka zasadniczo przewiduje zwindykowanie (lub inną formę rozliczenia np. kompensata/potrącenie) ich na własny rachunek, niemniej jednak może się w praktyce okazać, iż przykładowo po bezskutecznym okresie windykacji (np. trwającej 2 lata) Spółka może dokonać dalszej odsprzedaży ww. wierzytelności w całości bądź w części, jeśli w części kwoty wierzytelności windykacja przez Spółkę zakończy się sukcesem. Dalsza sprzedaż przez Spółkę wierzytelności do innej firmy windykacyjnej/finansowej może odbywać się po cenie wyższej bądź niższej od wartości nominalnej wierzytelności, w zależności od wyceny wierzytelności dokonanej przez nabywcę w momencie jej sprzedaży. Umowy sprzedaży wierzytelności, o których mowa wyżej, nie zawierają żadnego upoważnienia dla Wnioskodawcy do występowania wobec dłużnika jako cesjonariusz, celem wyegzekwowania wierzytelności pieniężnej na rachunek zbywcy wierzytelności.