Interpretacja indywidualna z dnia 08.07.2014, sygn. ILPP3/443-51/11/14-S/TK, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Podatek akcyzowy w zakresie podstawy opodatkowania samochodów osobowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 lutego 2014 r. sygn. akt I FSK 465/13 stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. , przedstawione we wniosku z dnia 17 maja 2011 r. (data wpływu 18 maja 2011 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania samochodów osobowych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania samochodów osobowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka m.in. zajmuje się dystrybucją samochodów osobowych, które co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem akcyzowym w Polsce.

W stanie prawnym z przed dnia 1 marca 2009 r., którego dotyczy niniejszy wniosek, sprzedaż samochodów przez Spółkę do dealerów podlegała opodatkowaniu akcyzą w sytuacji, w której przedmiotem sprzedaży były samochody niezarejestrowane do tej pory w Polsce dla potrzeb ruchu drogowego.

Sprzedaż samochodów osobowych do dealerów była dokumentowana przez Spółkę poprzez wystawianie faktur VAT, na których wykazywana była cena każdego sprzedawanego pojazdu (dalej: cena transakcyjna). Następnie, w momencie kiedy dany samochód został sprzedany przez dealera ostatecznemu odbiorcy, cena transakcyjna ulegała urealnieniu do ceny ostatecznej, rzeczywistej, która najczęściej znana była stronom transakcji już w momencie jej zawierania (dalej: cena ostateczna).